라틴어 문장 검색

ita nec vetera aut translata aut ficta verba in incipiendo, narrando, argumentando tractabimus neque decurrentes contexto nitore circuitus, ubi dividenda erit causa et in partes suas digerenda, neque humile atque cotidianum sermonis genus et compositione ipsa dissolutum epilogis dabimus, nec iocis lacrimas, ubi opus erit miseratione, siccabimus.
(퀸틸리아누스, 변론 가정 교육, Liber XI 7:2)
et aperte tamen gloriari nescio an sit magis tolerabile vel ipsa vitii huius simplicitate, quam illa iactatio perversa, si abundans opibus pauperem se neget, nobilis obscurum et potens infirmum et disertus imperitum plane et infantem vocet.
(퀸틸리아누스, 변론 가정 교육, Liber XI 22:2)
cum etiam hoc genus simulari litium soleat, cum ius mortis a senatu quidam ob aliquam magnam infelicitatem vel etiam paenitentiam petunt, in quibus non solum cantare, quod vitium pervasit, aut lascivire, sed ne argumentari quidem nisi mixtis, et quidem ita ut ipsa probatione magis emineant, adfectibus decet.
(퀸틸리아누스, 변론 가정 교육, Liber XI 57:1)
ex quibus imperiti se posse consequi credent, neutrum, qui intelligunt.
(퀸틸리아누스, 변론 가정 교육, Liber XI 94:5)
acrius tamen argumentari videntur, qui medium articulum potius tenent, tanto contractioribus ultimis digitis, quanto priores descenderunt.
(퀸틸리아누스, 변론 가정 교육, Liber XI 242:2)
itaque eum nec , si ad horam forte constiterit, neque in testationibus faciendis esse imperitum velim.
(퀸틸리아누스, 변론 가정 교육, Liber XII 89:1)
cogendus eadem iterum ac saepius dicere litigator, non solum quia effugere aliqua prima expositione potuerunt, praesertim hominem (quod saepe evenit) imperitum, sed etiam ut sciamus an eadem dicat.
(퀸틸리아누스, 변론 가정 교육, Liber XII 136:4)
in agendo plus impetus plerumque et petitas vel paulo licentius voluptates, commovendos enim esse ducendosque animos imperitorum;
(퀸틸리아누스, 변론 가정 교육, Liber XII 216:1)
nam imperitis placere aliquando quae vitiosa sint, scio.
(퀸틸리아누스, 변론 가정 교육, Liber XII 217:4)
ubi vero quid exquisitius dictum accidit auribus imperitorum, qualecunque id est, quod modo se ipsi posse desperent, habet admirationem, neque immerito;
(퀸틸리아누스, 변론 가정 교육, Liber XII 241:1)
quae ab imperatore decuerint omnia suis prouisa, locum superiorem, ut prudentes cum imperitis, ne pauciores cum pluribus aut rudes cum belli melioribus manum consererent.
(살루스티우스, The Jugurthine War, 49장7)
Mors enim admota etiam inperitis animum dedit non vitandi inevitabilia.
(세네카, Ad Lucilium Epistulae Morales, book 4, letter 30 8:3)
Quemadmodum enim iudex subsequi poterit aliquando etiam inperitus et rudis ?
(세네카, Ad Lucilium Epistulae Morales, book 4, letter 40 8:8)
Quanta autem dementia eius est, quem clamores inperitorum hilarem ex auditorio dimittunt ?
(세네카, Ad Lucilium Epistulae Morales, book 5, letter 52 11:1)
Hic alter inperitus est, rebus suis timet ad omnem crepitum expavescens, quem una quaelibet vox pro fremitu accepta deicit, quem motus levissimi exanimant;
(세네카, Ad Lucilium Epistulae Morales, book 6, letter 56 13:2)

SEARCH

MENU NAVIGATION