라틴어 문장 검색

adsequitur inter lucos hominem Milo, obnuntiat.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 아티쿠스에게 보낸 편지들, LIBER QVARTVS AD ATTICVM, letter 3 7:14)
Lucum hominibus non sane probo quod est desertior, sed habet εὐλογίαν. verum hoc quoque ut censueris, quippe qui omnia.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 아티쿠스에게 보낸 편지들, LIBER TERTIVS DECIMVS AD ATTICVM, letter 22 7:11)
ad id autem quod volumus ἀφίδρυμα nihil aptius videtur quam lucus quem ego noram;
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 아티쿠스에게 보낸 편지들, LIBER TERTIVS DECIMVS AD ATTICVM, letter 29 2:6)
qui si tenui genere uteretur, numquam ab Aristophane poeta fulgere tonare permiscere Graeciam dictus esset.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, ORATOR AD M. BRVTVM, 9장 2:2)
"ecce modo heroas sensus adferre videmus nugari solitos graece, nec ponere lucum artifices nec rus saturum laudare, ubi corbes et focus et porci et fumosa Palilia faeno, unde Remus sulcoque terens dentalia, Quinti."
(페르시우스, 풍자, satire 152)
ignovisse putas, quia, cum tonat, ocius ilex sulpure discutitur sacro quam tuque domusque?
(페르시우스, 풍자, satire 228)
an quia non fibris ovium Ergennaque iubente triste iaces lucis evitandumque bidental, idcirco stolidam praebet tibi vellere barbam Iuppiter?
(페르시우스, 풍자, satire 229)
Rupta tonabant verticibus lapsis montis iuga, nec vaga passim flumina per notas ibant morientia ripas.
(페트로니우스, 사티리콘, TITI PETRONI ARBITRI SATYRICON 122:7)
Non enim amputata oratio et abscisa, sed lata et magnifica et excelsa tonat fulgurat, omnia denique perturbat ac miscet.
(소 플리니우스, 편지들, 1권, letter 20 19:2)
Itaque poemata quiescunt, quae tu inter nemora et lucos commodissime perfici putas.
(소 플리니우스, 편지들, 9권, letter 10 2:4)
Iuppiter igne suo lucos iaculatur et arces Missaque periuras tela ferire vetat.
(푸블리우스 오비디우스 나소, 사랑, Liber tertius, poem 323)
Colle sub aprico creberrimus ilice lucus Stabat, et in ramis multa latebat avis.
(푸블리우스 오비디우스 나소, 사랑, Liber tertius, poem 53)
Stat vetus et densa praenubilus arbore lucus;
(푸블리우스 오비디우스 나소, 사랑, Liber tertius, poem 134)
fortuna miserrima tuta est, nam timor eventus deterioris abest, qui rapitur spumante salo, sua brachia tendens porrigit ad spinas duraque saxa manus, accipitremque timens pennis trepidantibus ales audet ad humanos fessa venire sinus, nec se vicino dubitat committere tecto, quae fugit infestos territa cerva canes, da, precor, accessum lacrimis, mitissime, nostris, nec rigidam timidis vocibus obde forem, verbaque nostra favens Romana ad numina perfer, non tibi Tarpeio culta Tonante minus, mandatique mei legatus suscipe causam:
(푸블리우스 오비디우스 나소, Ex Ponto, 2권, poem 217)
nec tamen Aetnaeus vasto Polyphemus in antro accipiet voces Antiphatesve tuas, sed placidus facilisque parens veniaeque paratus, et qui fulmineo saepe sine igne tonat, qui cum triste aliquid statuit, fit tristis et ipse, cuique fere poenam sumere poena sua est.
(푸블리우스 오비디우스 나소, Ex Ponto, 2권, poem 252)

SEARCH

MENU NAVIGATION