도구

도구

라틴어 문장 검색

Equidem et Platonem existimo, si genus forense dicendi tractare voluisset, gravissime et copiosissime potuisse dicere, et Demosthenem, si illa, quae a Platone didicerat, tenuisset et pronuntiare voluisset, ornate splendideque facere potuisse;
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 의무론, LIBER PRIMUS 5:1)
M. Cato sententiam dixit, huius nostri Catonis pater (ut enim ceteri ex patribus, sic hic, qui illud lumen progenuit, ex filio est nominandus) - is igitur iudex ita pronuntiavit:
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 의무론, LIBER TERTIUS 83:5)
Ita si de re militari dicendum huic erit Sulpicio, quaeret a C. Mario adfini nostro et, cum acceperit, ita pronuntiabit, ut ipsi C. Mario paene hic melius quam ipse illa scire videatur;
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 웅변가론, LIBER PRIMVS 66:1)
memoriter enim multa ex orationibus Demostheni praeclare scripta pronuntians docebat illum in animis vel iudicum vel populi in omnem partem dicendo permovendis non fuisse ignarum, quibus ea rebus consequeretur, quae negaret ille sine philosophia quemquam nosse posse.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 웅변가론, LIBER PRIMVS 88:2)
In cotidianis autem commentationibus equidem mihi adulescentulus proponere solebam illam exercitationem maxime, qua C. Carbonem nostrum illum inimicum solitum esse uti sciebam, ut aut versibus propositis quam maxime gravibus aut oratione aliqua lecta ad eum finem, quem memoria possem comprehendere, eam rem ipsam, quam legissem, verbis aliis quam maxime possem lectis, pronuntiarem;
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 웅변가론, LIBER PRIMVS 154:1)
Exercenda est etiam memoria ediscendis ad verbum quam plurimis et nostris scriptis et alienis;
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 웅변가론, LIBER PRIMVS 157:1)
in grammaticis poetarum pertractatio, historiarum cognitio, verborum interpretatio, pronuntiandi quidam sonus;
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 웅변가론, LIBER PRIMVS 187:7)
Quin etiam, cum ei scriptam orationem disertissimus orator Lysias attulisset, quam, si ei videretur, edisceret, ut ea pro se in iudicio uteretur, non invitus legit et commode scriptam esse dixit;
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 웅변가론, LIBER PRIMVS 231:2)
Nam quod inertiam accusas adulescentium, qui istam artem primum facillimam non ediscant, [quae] quam sit facilis, illi viderint, qui eius artis adrogantia, quasi difficillima sit, ita subnixi ambulant, deinde etiam tu ipse videris, qui eam artem facilem esse dicis, quam concedis adhuc artem omnino non esse, sed aliquando, si quis aliam artem didicerit, ut hanc artem efficere possit, tum esse illam artem futuram;
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 웅변가론, LIBER PRIMVS 246:1)
Tamen me auctore nemo dicendi studiosus Graecorum more tragoedorum voci serviet, qui et annos compluris sedentes declamitant et cotidie, ante quam pronuntient, vocem cubantes sensim excitant eandemque, cum egerunt, sedentes ab acutissimo sono usque ad gravissimum sonum recipiunt et quasi quodam modo conligunt.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 웅변가론, LIBER PRIMVS 251:4)
qui etiam, ut memoriae proditum est, coniectis in os calculis, summa voce versus multos uno spiritu pronuntiare consuescebat;
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 웅변가론, LIBER PRIMVS 261:1)
Deinde quinque faciunt quasi membra eloquentiae, invenire quid dicas, inventa disponere, deinde ornare verbis, post memoriae mandare, tum ad extremum agere ac pronuntiare;
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 웅변가론, LIBER SECUNDUS 79:1)
Nam si tu mihi quamvis eruditum hominem adduxeris, quamvis acrem et acutum in cogitando, quamvis ad pronuntiandum expeditum, si erit idem in consuetudine civitatis, in exemplis, in institutis, in moribus ac voluntatibus civium suorum hospes, non multum ei loci proderunt illi, ex quibus argumenta promuntur:
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 웅변가론, LIBER SECUNDUS 131:2)
Quis enim haec non vel facile vel certe aliquo modo posset ediscere?
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 웅변가론, LIBER SECUNDUS 232:4)
Hanc, inquam, cogitandi pronuntiandique rationem vimque dicendi veteres Graeci sapientiam nominabant;
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 웅변가론, LIBER TERTIVS 56:1)

LOGIN

로그인

회원가입

SEARCH

MENU NAVIGATION