라틴어 문장 검색

retrorsum autem neque plus tribus, iique, si non ternas syllabas habebunt, repetendi erunt (absit enim poetica observatio), neque minus duobus;
(퀸틸리아누스, 변론 가정 교육, Liber IX 351:5)
cum anapaestus et creticus, iambus quoque, qui est utroque syllaba minor (praecedet enim tres longas brevis), sed et spondeus iambo recte praeponitur:
(퀸틸리아누스, 변론 가정 교육, Liber IX 355:4)
una syllaba, duabus, una.
(퀸틸리아누스, 변론 가정 교육, Liber IX 358:5)
contrarius quoque qui est, cludet, nisi si ultimam syllabam longam esse volumus, optimeque habebit ante se molosson:
(퀸틸리아누스, 변론 가정 교육, Liber IX 359:6)
nam synaloephe facit, ut duae ultimae syllabae pro una sonent.
(퀸틸리아누스, 변론 가정 교육, Liber IX 366:4)
totus vero hic locus non ideo tractatur a nobis, ut oratio, quae ferri debet ac fluere, dimetiendis pedibus ac perpendendis syllabis consenescat;
(퀸틸리아누스, 변론 가정 교육, Liber IX 369:1)
gravibus, sublimibus, ornatis longas magis syllabas convenire?
(퀸틸리아누스, 변론 가정 교육, Liber IX 388:1)
illa sublimia spatiosas clarasque voces habentia amant amplitudinem dactyli quoque ac paeanis, etiamsi maiore ex parte syllabis brevibus, temporibus tamen satis pleni.
(퀸틸리아누스, 변론 가정 교육, Liber IX 393:1)
aspera contra iambis maxime concitantur, non solum quod sunt e duabus modo syllabis eoque frequentiorem quasi pulsum habent, quae res lenitati contraria est, sed etiam quod omnibus pedibus insurgunt et e brevibus longas nituntur et crescunt, ideoque meliores choreis, qui ab longis breves cadunt.
(퀸틸리아누스, 변론 가정 교육, Liber IX 393:2)
nam si memoria suffragatur, tempus non defuit, nulla me velim syllaba effugiat;
(퀸틸리아누스, 변론 가정 교육, Liber XI 140:1)
dilucida vero erit pronuntiatio prinum, si verba tota exierint, quorum pars devorari, pars destitui solet, plerisque extremes syllabas non perferentibus, dum priorum sono indulgent.
(퀸틸리아누스, 변론 가정 교육, Liber XI 180:1)
sed ut, si talis coegerit ratio, sit tamen vera finitio, oratorem esse virum bonum divendi .
(퀸틸리아누스, 변론 가정 교육, Liber XII 50:3)
et ut palaestrici doctores illos, quos numeros vocant, non idcirco discentibus tradunt, ut iis omnibus ii, qui didicerint, in ipso luctandi certamine utantur (plus enim pondere et firmitate et spiritu agitur), sed ut subsit copia illa, ex qua unum aut alterum, cuius se occasio dederit, efficiant, ita haec pars dialectica, sive illam dicere malumus disputatricem, ut est utilis saepe et finitionibus et comprehensionibus et separandis quae sunt differentia, et resolvenda ambiguitate, distinguendo, dividendo, illiciendo, implicando, ita, si totum sibi vindicaverit in foro certamen, obstabit melioribus et sectas ad tenuitatem suam vires ipsa subtilitate consumet.
(퀸틸리아누스, 변론 가정 교육, Liber XII 64:1)
nam in tanta causarum, sicut superioribus libris diximus, varietate, cum alia coniectura quaerantur, alia finitionibus concludantur, alia iure summoveantur vel transferantur, alia colligantur vel ipsa inter se concurrant vel in diversum ambiguitate ducantur, nulla fere dici potest, cuius non parte in aliqua tractatus aequi ac boni reperiatur, plerasque vero esse quis nescit, quae totae in sola qualitate consistant?
(퀸틸리아누스, 변론 가정 교육, Liber XII 67:2)
quod syllabae nostrae in B litteram et D innituntur adeo aspere, ut plerique non antiquissimorum quidem, sed tamen veterum mollire temptaverint non solum aversa pro abversis dicendo, sed et in praepositione B litterae absonam et ipsam S subiiciendo.
(퀸틸리아누스, 변론 가정 교육, Liber XII 198:2)

SEARCH

MENU NAVIGATION