도구

도구

라틴어 문장 검색

Nulla autem re conciliare facilius benivolentiam multitudinis possunt ii, qui rei publicae praesunt, quam abstinentia et continentia.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 의무론, Liber Secundus 102:4)
Etiam illa cognoram et acceperam, ante quam de re diceremus, initio conciliandos eorum esse animos, qui audirent;
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 웅변가론, LIBER PRIMVS 143:1)
pedem nemo in illo iudicio supplosit, credo, ne Stoicis renuntiaretur.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 웅변가론, LIBER PRIMVS 230:5)
ut conciliemus eos nobis, qui audiunt;
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 웅변가론, LIBER SECUNDUS 115:3)
Qua re illam partem superiorem, quoniam semel ita vobis placuit, non recusabo quo minus perpoliam atque conficiam - quantum consequar, vos iudicabitis - quibus ex locis ad eas tris res, quae ad fidem faciendam solae valent, ducatur oratio, ut et concilientur animi et doceantur et moveantur;
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 웅변가론, LIBER SECUNDUS 121:1)
una conciliandorum hominum, altera docendorum, tertia concitandorum.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 웅변가론, LIBER SECUNDUS 128:3)
Valet igitur multum ad vincendum probari mores et instituta et facta et vitam eorum, qui agent causas, et eorum, pro quibus, et item improbari adversariorum, animosque eorum, apud quos agetur, conciliari quam maxime ad benevolentiam cum erga oratorem tum erga illum, pro quo dicet orator.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 웅변가론, LIBER SECUNDUS 182:1)
Conciliantur autem animi dignitate hominis, rebus gestis, existimatione vitae;
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 웅변가론, LIBER SECUNDUS 182:2)
eaque omnia, quae proborum, demissorum, non acrium, non pertinacium, non litigiosorum, non acerborum sunt, valde benevolentiam conciliant abalienantque ab eis, in quibus haec non sunt;
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 웅변가론, LIBER SECUNDUS 182:8)
Quod ubi sensi me in possessionem iudici ac defensionis meae constitisse, quod et populi benevolentiam mihi conciliaram, cuius ius etiam cum seditionis coniunctione defenderam, et iudicum animos totos vel calamitate civitatis vel luctu ac desiderio propinquorum vel odio proprio in Caepionem ad causam nostram converteram, tum admiscere huic generi orationis vehementi atque atroci genus illud alterum, de quo ante disputavi, lenitatis et mansuetudinis coepi:
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 웅변가론, LIBER SECUNDUS 200:1)
Enitendum est ut ostendas in ea re, quam defendas, aut dignitatem esse aut utilitatem, eumque, cui concilies hunc amorem, significes nihil ad utilitatem suam rettulisse ac nihil omnino fecisse causa sua;
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 웅변가론, LIBER SECUNDUS 207:1)
nam et ex illa lenitate, qua conciliamur eis, qui audiunt, ad hanc vim acerrimam, qua eosdem excitamus, influat oportet aliquid, et ex hac vi non numquam animi aliquid inflandum est illi lenitati;
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 웅변가론, LIBER SECUNDUS 212:2)
vel quod ipsa hilaritas benevolentiam conciliat ei, per quem excitata est;
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 웅변가론, LIBER SECUNDUS 236:4)
" Ex eodem hoc vetus illud est, quod aiunt Maluginensem illum [M.] Scipionem, cum ex centuria sua renuntiaret Acidinum consulem praecoque dixisset "dic de L. Manlio":
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 웅변가론, LIBER SECUNDUS 260:1)
Ego enim cum ad causam sum adgressus atque omnia cogitando, quoad facere potui, persecutus, cum et argumenta causae et eos locos, quibus animi iudicum conciliantur, et illos, quibus permoventur, vidi atque cognovi, tum constituo quid habeat causa quaeque boni, quid mali;
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 웅변가론, LIBER SECUNDUS 291:3)

LOGIN

로그인

회원가입

SEARCH

MENU NAVIGATION