라틴어 문장 검색

Fides responsio est ad Verbum, quod personaliter interrogat, ad « Tu » nempe, a quo nominatim nos vocamur.
(교황, 프란치스코, 회칙, 신앙의 빛 15:10)
Verum est, ut responsionem ad Verbum quod praecedit, Abraham fidem semper fore memoriae actum.
(교황, 프란치스코, 회칙, 신앙의 빛 16:8)
Christi verbum, semel auditum atque sua vi, apud christianum in responsionem convertitur, et ipsum fit verbum enuntiatum, fidei confessio.
(교황, 프란치스코, 회칙, 신앙의 빛 34:12)
Ita quidem personalis revelabatur Deus Bibliorum, qui cum homine loqui, cum eo vivere eiusque iter in historia comitari valeret, praesentem se praebens tempore auditionis et responsionis.
(교황, 프란치스코, 회칙, 신앙의 빛 58:4)
Quemadmodum libera responsio cum verbis congruit, ita lux uti responsum imaginem invenit quae refert eam.
(교황, 프란치스코, 회칙, 신앙의 빛 59:4)
Verbum acceptum responsio ac confessio efficitur, et ideo pro aliis resonat, quos ad credendum hortatur.
(교황, 프란치스코, 회칙, 신앙의 빛 72:7)
Credere veluti responsio exprimitur ad invitationem, ad verbum quod est auscultandum et a me non provenit, hanc ob rem in internum ipsius dialogi inseritur;
(교황, 프란치스코, 회칙, 신앙의 빛 74:6)
Decalogus respicitur tamquam iter gratitudinis, responsionis amoris, quod fieri potest quoniam in fide apertos nos praebemus experientiae amoris Dei transformantis erga nos.
(교황, 프란치스코, 회칙, 신앙의 빛 86:7)
Hoc amore constituti, vir et mulier mutuum amorem spondere possunt gestu quodam qui totam vitam complectitur et tot fidei signa memorat.
(교황, 프란치스코, 회칙, 신앙의 빛 101:5)
Homini dolenti Deus rationes non tradit ad omnia enodanda, sed offert suam responsionem sub specie praesentiae quae eum comitatur, sub specie historiae boni quod cuilibet passionis historiae nectitur ad aperiendum in ea luminis aditum.
(교황, 프란치스코, 회칙, 신앙의 빛 110:7)
omne quod est gestum notus auferat inritus, aurae dispergant tenues, sit fabula quod sumus omnes, et quid agit Christus si me non suscipit?
(프루덴티우스, Apotheosis, section 3339)
Adolescenti morem gestum oportuit.
(푸블리우스 테렌티우스 아페르, 아델포이, act 2, scene 216)
Nunc gestus mihi vultusque est capiendus novus.
(푸블리우스 테렌티우스 아페르, 포르미오, act 5, scene 6132)
in gestu etiam nonnulli putant idem vitium inesse, cum aliud voce aliud nutu vel manu demonstratur.
(퀸틸리아누스, 변론 가정 교육, Liber I 184:4)
quorum unum ad gestum, alterum ad collocationem verborum, tertium ad flexus vocis, qui sunt in agendo quoque plurimi, pertinet:
(퀸틸리아누스, 변론 가정 교육, Liber I 353:4)

SEARCH

MENU NAVIGATION