라틴어 문장 검색

Sordide de niveo corpore pulvis abi!
(푸블리우스 오비디우스 나소, 사랑, Liber tertius, poem 232)
quas geritis vestis, sordida lana fuit;
(푸블리우스 오비디우스 나소, Ars amatoria, Liber III 45:3)
vota valent meliora, cadit Mezentius ingens atque indignanti pectore plangit humum, venerat Autumnus calcatis sordidus uvis:
(푸블리우스 오비디우스 나소, 행사력, 4권612)
illa manus lambit patriisque dat oscula palmis nec retinet lacrimas et, si modo verba sequantur, oret opem nomenque suum casusque loquatur.
(푸블리우스 오비디우스 나소, 변신 이야기, Book 1권 63:6)
A dextra laevaque Dies et Mensis et Annus Saeculaque et positae spatiis aequalibus Horae Verque novum stabat cinctum florente corona, stabat nuda Aestas et spicea serta gerebat, stabat et Autumnus, calcatis sordidus uvis, et glacialis Hiems, canos hirsuta capillos.
(푸블리우스 오비디우스 나소, 변신 이야기, Book 2권 4:4)
Ut nemus intravit letataque corpora vidit victoremque supra spatiosi corporis hostem tristia sanguinea lambentem vulnera lingua, "aut ultor vestrae, fidissima corpora, mortis, aut comes" inquit "ero.
(푸블리우스 오비디우스 나소, 변신 이야기, Book 3권 8:1)
ille suae lambebat coniugis ora inque sinus caros, veluti cognosceret, ibat et dabat amplexus adsuetaque colla petebat.
(푸블리우스 오비디우스 나소, 변신 이야기, Book 4권 58:2)
furca levat illa bicorni sordida terga suis nigro pendentia tigno servatoque diu resecat de tergore partem exiguam sectamque domat ferventibus undis.
(푸블리우스 오비디우스 나소, 변신 이야기, Book 8권 66:5)
lambendo mater in artus fingit et in formam, quantam capit ipsa, reducit.
(푸블리우스 오비디우스 나소, 변신 이야기, Book 15권 30:8)
aspicis, ut veniant ad candida tecta columbae, accipiat nullas sordida turris aves.
(푸블리우스 오비디우스 나소, 슬픔, 1권, poem 95)
cernere erat steriles subito splendescere frondes, accensisque eitum foliis magno inpete late conlucere Deum, nec spinea laedere texta, lambere sanguineos fructus et poma eruenta, stringere mortiferi vitalia germina ligni, quandoquidem tristes purgantur sanguine eulpae, quem contorta rubus densis cruciatibus edit.
(프루덴티우스, Apotheosis, section 325)
quamvis Saturnis Iunonibus et Cythereis, portentisque aliis fumantes consecret aras, attamen in caelum quotiens suspexit, in uno constituit ius omne deo, cui serviat ingens virtutum ratio variis instructa ministris, quae gens tam stolida est animis, tam barbara linguis, quaeve superstitio tam sordida, quae caniformem latrantemque throno caeli praeponat Anubem?
(프루덴티우스, Apotheosis, section 369)
perfidus ille Deo, quamvis non perfidus orbi, augustum caput ante pedes curvare Minervae fictilis et soleas Iunonis lambere, plantis Herculis advolvi, genua incerare Dianae, quin et Apollineo frontem submittere gypso aut Pollucis equum suffire ardentibus extis.
(프루덴티우스, Apotheosis, section 3145)
ante fores tumuli, quas saxa inmania duro obice damnarant scopulis substructa cavatis, stat Dominus nomenque ciet frigentis amici, nec mora, funereus revolutis rupibus horror evomit exequias gradiente cadavere vivas, solvite iam laetae redolentia vincla, sorores, solus odor sparsi spiramen aromatis efflat, nec de corporeo nidorem sordida tabo aura refert, oculos sanie stillante solutos pristinus in speculum decor excitat, et putrefactas tincta rubore genas paulatim purpura vestit, quis potuit fluidis animam suffundere membris?
(프루덴티우스, Apotheosis, section 3249)
ipsa quidem sincera fuit dum conditur olim, quae collata rudem fecit viviscere limum, utpote de liquido naturae semine primos accipiens habitus superoque expressa sereno, sed mox, ut gravido iussa est innectier arvo, suavibus inlecebris nimium blandita refrixit deque volutabris pretiosum polluit ignem, dum transgressa Dei positum fas inproba calcat, haec prima est natura animae, sic condita simplex decidit in vitium per sordida foedera carnis, exim tincta malo peccamine principis Adae infecit genus omne hominum quod pullulat inde, et tenet ingenitas animarum infantia in ortu primi hominis maculas, nec quisquam nascitur insons.
(프루덴티우스, Apotheosis, section 3298)

SEARCH

MENU NAVIGATION