도구

도구

라틴어 문장 검색

ut exhiberet ipse sibi gloriosam ecclesiam non habentem maculam aut rugam aut aliquid eiusmodi, sed ut sit sancta et immaculata.
그리고 교회를 티나 주름 같은 것 없이 아름다운 모습으로 당신 앞에 서게 하시며, 거룩하고 흠 없게 하시려는 것이었습니다. (불가타 성경, 에페소 신자들에게 보낸 서간, 5장27)
ut honeste ambuletis ad eos, qui foris sunt, et nullius aliquid desideretis.
그러면 바깥 사람들에게 품위 있게 처신할 수 있고 아무에게도 신세를 지는 일이 없을 것입니다. (불가타 성경, 테살로니카 신자들에게 보낸 첫째 서간, 4장12)
Si autem aliquid nocuit tibi aut debet, hoc mihi imputa.
그가 그대에게 손실을 입혔거나 빚을 진 것이 있거든 내 앞으로 계산하십시오. (불가타 성경, 필레몬에게 보낸 서간 1:18)
Ad eas res conficiendas biennium sibi satis esse duxerunt; in tertium annum profectionem lege confirmant.
그들은 이 일들을 수행하기 위해 그들에게 2년이면 충분하다고 생각했다; 세번째 해에 출발하는 것을 법으로 확정한다. (카이사르, 갈리아 전기, 1권, 3장2)
Flaccus ‘nōn satis argentī habēmus,’ inquit, ‘nec possum tē Horātiamque sōlās relinquere.’
플라쿠스는 말했다. '우리는 돈이 충분히 없어요. 그리고 또 나는 호라티아 당신 혼자만을 두고 갈 수 없어요.' (옥스포드 라틴 코스 2권, Quīntus domō discēdit9)
'egrō' inquit 'Athēnīs vēnistis? in Acadēmīā philosophiae studēbātis? nunc mīlitāre vultis? dī immortālēs! mox nōn exercitum habēbimus sed scholam philosophōrum. Rūfe, dūc hōs iuvenēs ad Lūcīlium; imperā eī ut aliquid disciplīnae eōs doceat.'
'그래서 너희는 Athenae에 왔다고? Academia에서 철학을 공부했고? (근데) 지금은 복무하고 싶어한다? 오 불멸의 신이시어! 곧 우리는 군대가 아니라 철학 학교를 가지게 되겠구만. Rufus, 이 젊은이들을 Lucilius에게 데려가라. 그에게 그들에게 훈련을 좀 가르치라고 명령해라.' (옥스포드 라틴 코스 3권, Quīntus mīlitat21)
Is qui nullius non uxorem concupiscit et satis iustas causas putat amandi, quod aliena est, idem uxorem suam aspici non vult;
모든 이들의 아내를 탐하면서 그들이 다른 이에게 속하기 때문에 사랑할만한 충분히 정당한 이유가 된다고 여기는 남자, 그와 같은 이는 자신의 아내를 보려 하지 않을 것이다; (세네카, 노여움에 대하여, Liber II 155:2)
"Nec inmerito, cum tantum absit ab exploratione divina humana mediocritas, ut neque quae supra nos caelo suspensa sublata sunt, neque quae infra terram profunda demersa sunt, aut scire sit datum aut ruspari religiosum, et beati satis satisque prudentes iure videamur, si secundum illud vetus sapientis oraculum nosmet ipsos familiarius noverimus."
(미누쿠이우스 펠릭스, 마르쿠스, 옥타비우스, 5장 1:6)
Omnia negligenda sunt ut huic assideamus, cui nullum tempus satis magnum est...
(피에르 아벨라르, Abaelardi ad amicum suum consolataria epistola, DEHORTATIO SUPRADICTE PUELLE A NUPTIIS 3:4)
dicentes quidem verborum superfluam esse prolationem quam intelligentia non sequeretur, nec credi posse aliquid nisi primitus intellectum, et ridiculosum esse aliquem aliis predicare quod nec ipse nec illi quos doceret intellectu capere possent, Domino ipso arguente quod ceci essent duces cecorum.
(피에르 아벨라르, Abaelardi ad amicum suum consolataria epistola, DE LIBRO THEOLOGIE SUE ET PERSECUTIONE QUAM INDE SUSTINUIT A CONDISCIPULIS 1:2)
et me, si aliquid scripsissem aut dixissem quod a catholica fide dissentiret, paratum esse ad correctionem vel satisfactionem obtuli.
(피에르 아벨라르, Abaelardi ad amicum suum consolataria epistola, DE LIBRO THEOLOGIE SUE ET PERSECUTIONE QUAM INDE SUSTINUIT A CONDISCIPULIS 2:5)
Si hunc preiuditio, quod non arbitror, gravaveritis, etiamsi recte, multos vos offensuros sciatis et non deesse plurimos qui eum defendere velint, presertim cum in presenti scripto nulla videamus que aliquid obtineant aperte calumpnie;
(피에르 아벨라르, Abaelardi ad amicum suum consolataria epistola, DE LIBRO THEOLOGIE SUE ET PERSECUTIONE QUAM INDE SUSTINUIT A CONDISCIPULIS 5:4)
Dicebant enim ad dampnationem libelli satis hoc esse debere quod nec romani pontificis nec Ecelesie auctoritate eum commendatum legere publice presumpseram, atque ad transeribendum iam pluribus eum ipse prestitissem;
(피에르 아벨라르, Abaelardi ad amicum suum consolataria epistola, DE LIBRO THEOLOGIE SUE ET PERSECUTIONE QUAM INDE SUSTINUIT A CONDISCIPULIS 7:3)
In isto autem ipsi nosmetipsos finem constituimus, quibus satis est si desideria nostra compleamus et voluntati nostrae pareamus.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber primus 1:22)
V. Tenet igitur Christianae fidei religio unum solummodo Deum esse, ac nullo modo plures esse deos, unum omnium dominum, unum creatorem, unum principium, unum lumen, unum bonum, unum immensum, unum omnipotentem, unum aeternum, unam substantiam, sive essentiam incommutabilem penitus ac simplicem, cui nec partes aliquae, nec aliquid quod ipsa non fuerit, possit inesse, ac per omnia solam praedicat, ac credit unitatem, excepto quod ad personarum pertinet multitudinem.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber primus 5:1)

LOGIN

로그인

회원가입

SEARCH

MENU NAVIGATION