라틴어 문장 검색

"ergo optes votumque feras miserabile tecum, ut sint contentae patulas defundere pelves."
(유베날리스, 풍자, 1권, Satura III110)
tandem illa venit rubicundula, totum oenophorum sitiens, plena quod tenditur urna admotum pedibus, de quo sextarius alter ducitur ante cibum rabidam facturus orexim, dum redit et loto terram ferit intestino, marmoribus rivi properant, aurata Falernum pelvis olet;
(유베날리스, 풍자, 2권, Satura VI224)
verborum tanta cadit vis, tot pariter pelves ac tintinnabula dicas pulsari, iam nemo tubas, nemo aera fatiget:
(유베날리스, 풍자, 2권, Satura VI228)
iam strident ignes, iam follibus atque caminis ardet adoratum populo caput et crepat ingens Seianus, deinde ex facie toto orbe secunda fiunt urceoli pelves sartago matellae.
(유베날리스, 풍자, 4권, Satura X19)
Qui crepet aureolos, forsitan unus erit.
(마르티알리스, 에피그램집, 5권, XIX9)
Aureolis futui cum possit Galla duobus Et plus quam futui, si totidem addideris:
(마르티알리스, 에피그램집, 9권, IV1)
Aureolos a te cur accipit, Aeschyle, denos?
(마르티알리스, 에피그램집, 9권, IV2)
Transierant binae forsan trinaeve Kalendae, Aureolos ultro quattuor ipsa peti=t. Non dedimus.
(마르티알리스, 에피그램집, 10권, LXXV7)
At mea me libram foliati poscat amica, Aut virides gemmas sardonychasve pares, Nec nisi prima velit de Tusco Serica vico, Aut centum aureolos sic velut aera roget.
(마르티알리스, 에피그램집, 11권, XXVII4)
Libras quattuor aut duas amico Algentemque togam brevemque laenam, Interdum aureolos manu crepantis, Possint ducere qui duas Kalendas, Quod nemo, nisi tu, Labulle, donas, Non es, crede mihi, bonus.
(마르티알리스, 에피그램집, 12권, XXXVI1)
Quando enim me in hunc locum deduxit oratio, docebo meliora me didicisse de colendis diis inmortalibus iure pontificio et more maiorum capedunculis his, quas Numa nobis reliquit, de quibus in illa aureola oratiuncula dicit Laelius, quam rationibus Stoicorum.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 신의 본질에 관하여, LIBER TERTIUS 43:1)
est enim non magnus verum aureolus et ut Tuberoni Panaetius praecipit ad verbum ediscendus libellus.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 루쿨루스 182:9)
Nec melior Scintilla, quae de cervice sua capsellam detraxit aureolam, quam Felicionem appellabat.
(페트로니우스, 사티리콘, TITI PETRONI ARBITRI SATYRICON 67:12)
inaudito enim more pueri capillati attulerunt unguentum in argentea pelve pedesque recumbentium unxerunt, cum ante crura talosque corollis vinxissent.
(페트로니우스, 사티리콘, TITI PETRONI ARBITRI SATYRICON 70:17)
cui sordida monstra praetulit et liquidam temeravit crimine vocem, haud aliter quam, si rastris quis temptet eburnis caenosum versare solum, limoque madentes excolere aureolis si forte ligonibus ulvas, splendorem dentis nitidi scrobis inquinat atra, et pretiosa acies squalenti sordet in arvo.
(프루덴티우스, Contra Symmachum, 1권190)

SEARCH

MENU NAVIGATION