도구

도구

라틴어 문장 검색

Id hoc facilius iis persuasit, quod undique loci natura Helvetii continentur: una ex parte flumine Rheno latissimo atque altissimo, qui agrum Helvetium a Germanis dividit; altera ex parte monte Iura altissimo, qui est inter Sequanos et Helvetios; tertia lacu Lemanno et flumine Rhodano, qui provinciam nostram ab Helvetiis dividit.
그 얘기는 그들을 쉽게 설득했다. 그들은 헬베티아 지역의 자연에 의해 모든 면에서 제한을 당하고 있었기 때문이다: 한쪽은 헬베티아의 밭을 게르만으로부터 나누는, 가장 넓고 가장 깊은 라인 강 너머고, 다른 하나는 세콰니 인들과 헬베티아 인들 사이에 있는 가장 높은 쥐라 산이고, 세번째는 우리 지역을 헬베티아 인들로부터 가르는 Lemannus호수와 Rhodanus강이다. (카이사르, 갈리아 전기, 1권, 2장3)
Ad eas res conficiendas Orgetorix deligitur. Is sibi legationem ad civitates suscipit. In eo itinere persuadet Castico, Catamantaloedis filio, Sequano, cuius pater regnum in Sequanis multos annos obtinuerat et a senatu populi Romani amicus appellatus erat, ut regnum in civitate sua occuparet, quod pater ante habuerit;
이 일들을 수행하기 위해 Orgetorix가 선택된다. 그는 이웃 국가들을 위한 외교사절로서 자기자신을 뽑는다. 이 여행에서 그는 Catamantaloedes의 아들인 Casticus(세콰니 인으로 그의 아버지는 세콰니에서 여러해 동안 정권을 유지했었고, 로마 백성들의 원로원에 의해서 우방으로 임명되었다.)을 자신의 국가에서 전에 아버지가 가졌었던 정권을 가지도록 설득한다. (카이사르, 갈리아 전기, 1권, 3장3)
itemque Dumnorigi Haeduo, fratri Diviciaci, qui eo tempore principatum in civitate obtinebat ac maxime plebi acceptus erat, ut idem conaretur persuadet eique filiam suam in matrimonium dat.
또한 Diviciacus의 형제인 Haedui 사람 Dumnorix(이 때에 자신의 국가에서 통치권을 가지고 있던 자로 그는 평민들에게 가장 잘 받아들여졌다.)을 같은 것을 시도하도록 설득하고, 자신의 딸을 결혼하도록 준다. (카이사르, 갈리아 전기, 1권, 3장4)
Flaccus concēdit et saccum trādit.
Flaccus가 받아들이고 자루를 넘겨준다. (옥스포드 라틴 코스 1권, Market day18)
eī persuāsērunt ut sē ad exercitum dūceret.
그들은 자신들을 부대로 이끌어달라고 그를 설득했다. (옥스포드 라틴 코스 3권, Quīntus mīlitat10)
Quidquid bono concedas, des partem tibi.
무엇이든지 선한 이에게 양보하는 것 일부는 네 자신에게 주는 것이다. (푸블릴리우스 시루스, 격언집, 610)
Et quia in me quid aperte ageret non habebat, ei scolas auferre molitus est, pessimis obiectis criminibus, qui mihi suum concesserat magisterium, alio quodam emulo meo ad officium eius substituto.
(피에르 아벨라르, Abaelardi ad amicum suum consolataria epistola, DE PERSECUTIONE MAGISTRI SUI GUILLHELMI IN EUM 4:4)
Hec et similia persuadens seu dissuadens, cum meam deflectere non posset stultitiam nec me sustineret offendere, suspirans vehementer et lacrimans perorationem suam tali fine terminavit:
(피에르 아벨라르, Abaelardi ad amicum suum consolataria epistola, DEHORTATIO SUPRADICTE PUELLE A NUPTIIS 3:30)
lapidarent, dicentes me tres deos predicare et scripsisse, sicut ipsis persuasum fuerat.
(피에르 아벨라르, Abaelardi ad amicum suum consolataria epistola, DE LIBRO THEOLOGIE SUE ET PERSECUTIONE QUAM INDE SUSTINUIT A CONDISCIPULIS 2:3)
Tune emuli mei, nichil se egisse cogitantes si extra diocesim suam hoc negotium ageretur, ubi videlicet vim minime exercere valerent, qui scilicet de iusticia minus confidebant, archiepiscopo persuaserunt hoc sibi valde ignominiosum esse si ad aliam audientiam causa hec transferretur, et periculosum fieri si sic evaderem.
(피에르 아벨라르, Abaelardi ad amicum suum consolataria epistola, DE LIBRO THEOLOGIE SUE ET PERSECUTIONE QUAM INDE SUSTINUIT A CONDISCIPULIS 7:1)
sicque actum est. Sed ne gloriationem suam quam de me habebat monasterium nostrum amitteret, concesserunt mihi ad quam vellem solitudinem transire, dummodo nulli me abbatie subiugarem, hocque in presentia regis et suorum utrimque assensum est et confirmatum.
(피에르 아벨라르, Abaelardi ad amicum suum consolataria epistola, DE PERSECUTIONE ABBATIS SUI ET FRATRUM IN EUM 4:7)
eoque illis adductis, ipsum orato /f.15vb/ rium cum omnibus ei pertinentibus concessi et donavi;
(피에르 아벨라르, Abaelardi ad amicum suum consolataria epistola, DE ABBATIA AD QUAM ASSUMPTUS EST, ET PERSECUTIONE TAM FILIORUM, ID EST MONACHORUM, QUAM TYRANNI IN EUM 4:4)
Quia enim nemo fidem esse dubitat, oportet ex hoc ut aliqua non apparentia esse concedat, cum fides, ut dictum est, proprie non dicatur nisi de his quae nondum apparent.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber primus 2:14)
Nec solum haec Trinitatis distinctio ad summi boni perfectionem, ut dictum est, describendam convenit, verum etiam ad persuadendum hominibus divini cultus religionem plurimum proficit, ut ob hoc praecipue ipsa Dei sapientia incarnata in praedicatione sua eam rectissime decrevisset assumere.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber primus 10:5)
Si enim cum persuadetur aliud ut credatur, nil est ratione discutiendum, utrum ita scilicet credi oporteat vel non:
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber secundus 16:3)

LOGIN

로그인

회원가입

SEARCH

MENU NAVIGATION