도구

도구

라틴어 문장 검색

<2> Item, illud est aeternum quod non habet ante se aliquam durationem:
(Boethius De Dacia, DE MUNDI AETERNITATE, 4 20:1)
omne enim novum habet ante se aliquam durationem;
(Boethius De Dacia, DE MUNDI AETERNITATE, 4 20:2)
sed mundus ante se nullam habuit durationem, quoniam non tempus:
(Boethius De Dacia, DE MUNDI AETERNITATE, 4 20:3)
neque erat aeternitas ante mundum, quoniam illud nunquam est quod habet ante se aeternam durationem;
(Boethius De Dacia, DE MUNDI AETERNITATE, 4 20:5)
si ergo ante mundum fuisset aeterna duratio, mundus nunquam fuisset.
(Boethius De Dacia, DE MUNDI AETERNITATE, 4 20:6)
<5> Item, omne novum est in tempore, quoniam novum in aliqua duratione, oportet quod fiat in parte illius:
(Boethius De Dacia, DE MUNDI AETERNITATE, 4 23:1)
quod enim fit in toto die, non est novum in die, et quod est in toto anno, illud non est novum in anno, sed illud quod est novum in anno oportet quod sit in aliqua parte anni, inter autem durationes omnes solum tempus partes habet;
(Boethius De Dacia, DE MUNDI AETERNITATE, 4 23:2)
ergo mundus est aeternus, quia quae generantur et corrumpuntur sunt partes mundi quae non possunt praecedere mundum in duratione.
(Boethius De Dacia, DE MUNDI AETERNITATE, 4 24:5)
<7> Item, effectus suam causam sufficientem non potest sequi in duratione.
(Boethius De Dacia, DE MUNDI AETERNITATE, 4 25:1)
ergo mundus non potest ipsam sequi in duratione;
(Boethius De Dacia, DE MUNDI AETERNITATE, 4 25:3)
<12> Item, omnis effectus qui sufficienter dependet ab aliqua voluntate inter quem et ipsam voluntatem nulla cadit duratio, simul est cum illa voluntate:
(Boethius De Dacia, DE MUNDI AETERNITATE, 4 30:1)
quod enim effectus non est simul cum causa in duratione, hoc facit transmutatio cadens inter illa:
(Boethius De Dacia, DE MUNDI AETERNITATE, 5 37:2)
Ergo nec naturalis potest ponere mundum novum, cum mobile primum non praecessit mundum in duratione.
(Boethius De Dacia, DE MUNDI AETERNITATE, 7 48:2)
sed metaphysicus non potest demonstrare aliquem effectum in duratione posse sequi suam causam sufficientem, sive posse postponi suae causae sufficienti;
(Boethius De Dacia, DE MUNDI AETERNITATE, 9 58:3)
Per eius essentiam intelligit eius productionem in esse, et per eius fixionem intelligit eius durationem.
(Boethius De Dacia, DE MUNDI AETERNITATE, 11 67:4)

LOGIN

로그인

회원가입

SEARCH

MENU NAVIGATION