라틴어 문장 검색

Largum atque avidum bibendi a P. Nigidio, doctissimo viro, nova et prope absurda vocabuli figura bibosum dictum.
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Tertius, XII 1:1)
Nam si nihil, inquit, deesse animadverterimus, videtur ita dictum ut fiat 'lituo et trabea subcinctus,' quod est, inquit, absurdissimum;
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Quintus, VIII 2:4)
Ea quidam e nostris non hercle nimis absurde reciproca appellaverunt.
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Quintus, X 3:1)
Nihil erat prorsus quod aut meminissem legere me aut, si etiam vellem fingere, quod non insigniter asperum absurdumque esset, si ex multitudine et negotio verbum unum compingerem, sicuti multiiuga dicimus et multicolora et multiformia.
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Undecimus, XVI 5:1)
Nescio quo autem pacto recepta vulgo interpretatio est absurdissima, ut' intra Kalendas ' significare videatur etiam 'citra Kalendas' vel 'ante Kalendas,' nihil enim ferme interest.
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Duodecimus, XIII 15:1)
Esse autem nimis quam ineptum absurdumque, ut, quoniam aestus oceani cum lunae curriculo congruit, negotium quoque alicuius, quod ei forte de aquae ductu cum rivalibus aut de communi pariete cum vicino apud iudicem est, ut existimemus, id negotium quasi habena quadam de caelo vinctum gubernari.
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, A. Gellii Noctium Atticarum Liber Quartus Decimus, I 5:1)
MATIUS, vir eruditus, in suis non absurde neque absone finxit recentatur pro eo, quod Graeci dicunt ἀνανεοῦται, id est denuo nascitur atque iterum fit recens.
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Quintus Decimus, XXV 2:2)
sed quae scripta legi, ea ferme omnia inconcinna atque absurda visa sunt.
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Sextus Decimus, V 5:2)
De his vocabulis quae Cloatius Verus aut satis commode aut nimis absurde et inlepide ad origines linguae Graecae redigit.
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Sextus Decimus, XII 1:1)
Sed id nimis coactum atque absurdum videtur neque tanti esse momenti potest prima in utroque verbo littera, ut propter eam unam tam diversa verba festinare et fari eadem videri debeant.
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Sextus Decimus, XIV 5:1)
Nam cum adversarii et obtrectatores M. Caeli, quoniam erat pulchro corpore, formam eius et faciem in suspiciones inpudicitiae accerserent, inludens Cicero tam absurdam criminationem, quod formam, quam natura fecerat, vitio darent, eodem ipso errore quem inludebat sciens usus est et non paenitet, inquit, M. Caelium, non deformem esse natum, ut vel hac ipsa re, quod ita dicebat, obprobraret adversariis ac per facetias ostentaret facere eos deridiculum, quod proinde Caelio formam crimini darent, quasi arbitrium eius fuisset, quali forma nasceretur.
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Septimus Decimus, I 12:1)
Inlatebrant verbum poeticum visum est, sed non absurdum neque asperum.
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Septimus Decimus, II 4:2)
De quo narrationes quas in manibus habemus adeo nudae sunt et ieiunae ut rem relinquant vix credibilem, non tam ob eventus naturam (eiusmodo enim accidentia in rerum memoria non raro reperiuntur), sed propter peculiares quasdam rei circumstantias, praesertim sub initiis.
(FRANCIS BACON, HISTORIA REGNI HENRICI SEPTIMI REGIS ANGLIAE, CAPITULUM SECUNDUM 1:2)
Item non absurda est similitudo et conformitas illa, ut homo sit tanquam planta inversa.
(FRANCIS BACON, NOVUM ORGANUM, Liber Secundus 287:1)
id quod vel sine luce fieri, vel per lucem internam, minus credibile est.
(FRANCIS BACON, NOVUM ORGANUM, Liber Secundus 399:6)

SEARCH

MENU NAVIGATION