라틴어 문장 검색

sciens quia subversus est, qui eiusmodi est, et delinquit, proprio iudicio condemnatus.
그대도 알다시피 그러한 자는 탈선하여 죄를 지으면서 자신을 단죄하고 있는 것입니다. (불가타 성경, 티토에게 보낸 서간, 3장11)
Fide Noe, responso accepto de his, quae adhuc non videbantur, reveritus aptavit arcam in salutem domus suae; per quam damnavit mundum, et iustitiae, quae secundum fidem est, heres est institutus.
믿음으로써, 노아는 아직 보이지 않는 일에 관하여 지시를 받고 경건한 마음으로 방주를 마련하여 자기 집안을 구하였습니다. 그는 믿음으로 세상을 단죄하고, 믿음에 따라 받는 의로움을 상속받게 되었습니다. (불가타 성경, 히브리인들에게 보낸 서간, 11장7)
et civitates Sodomae et Gomorrae in cinerem redigens eversione damnavit, exemplum ponens eorum, quae sunt impiis futura:
소돔과 고모라 두 고을은 멸망하도록 단죄하시고 잿더미로 만드시어, 불경한 자들에게 내릴 벌의 본보기로 세우셨습니다. (불가타 성경, 베드로의 둘째 서간, 2장6)
Alii simul delinquunt, censores sumus.
다른 이들이 실수하면 우리는 즉시 재판관이 된다. (파이드루스, 이솝 우화, Liber Quartus, De vitiis hominum.4)
Damnare est obiurgare, cum auxilio est opus.
도움이 필요할때 비난하는 것은 일을 그르치는 것이다. (푸블릴리우스 시루스, 격언집, 124)
Occurrebat animo quanta modo gloria pollebam, quam facili et turpi casu hec humiliata, immo penitus esset extincta, quam iusto Dei iudicio in illa corporis mei portione plecterer in qua deliqueram;
(피에르 아벨라르, Abaelardi ad amicum suum consolataria epistola, DE PLAGA ILLA CORPORIS 1:3)
ego autem ad regularem disciplinam, si quid deliquissem, frustra me offerebam.
(피에르 아벨라르, Abaelardi ad amicum suum consolataria epistola, DE PERSECUTIONE ABBATIS SUI ET FRATRUM IN EUM 1:7)
Quisquis etiam in hac vita, ea quae de Trinitate dicuntur, non posse intelligi arbitratur, profecto in illum Montani haeretici labitur errorem, quem beatus damnans Hieronymus in prologo Commentariorum Isaiae sic ait:
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber secundus 18:14)
" Et per semetipsam Veritas obstinatae et damnandae dicat civitati:
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber tertius 11:40)
Omne quippe quod justum est fieri, injustum est dimitti, et quisquis non facit id quod ratio exigit, aeque delinquit, ac si id faciat quod rationi minime concordat.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber tertius 13:4)
Quis enim nesciat hunc hominem, qui damnandus est, posse salvari?
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber tertius 14:3)
Si enim hic damnandus omnino salvari non posset, nec ea facere per quae a Deo salvaretur;
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber tertius 14:6)
cum videlicet, ut diximus, idem prorsus sit, hunc qui damnandus est, a Deo salvari, et Deum salvare ipsum?
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber tertius 14:15)
Cum itaque possibile sit hunc, qui damnandus est, a Deo posse salvari, quis neget possibile esse et Deum salvare eum?
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber tertius 14:16)
Sed si diligenter ipsos quoque philosophos revolvamus, praecipue vero Aristotelem adeo in rationibus argumentorum discretum ut inde Peripateticorum, id est dialecticorum princeps, dici mereretur, inveniemus apud eos, qualiter pseudophilosophos refellere possimus, et eorum non rationes, sed sophismata dissolvere, quibus de providentia Dei adeo simplicium fidem perturbare solent, ut non solum bona, verum etiam mala necessario provenire astruant, nec ullatenus a nobis peccata posse vitari, sed necessario unumquemque quod deliquerit committere, cum et hoc videlicet a Deo constet provisum esse, cujus providentiam constat nullo modo falli posse.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber tertius 34:5)

SEARCH

MENU NAVIGATION