라틴어 문장 검색

I nunc et miseros, Cybele, praecide cinaedos:
(마르티알리스, 에피그램집, 9권, II7)
Ad cenam invitant omnes te, Phoebe, cinaedi.
(마르티알리스, 에피그램집, 9권, LXIII1)
Sic uni tibi sit puer cinaedus Et castissima pruriat puella:
(마르티알리스, 에피그램집, 9권, XC2)
Semper cum mihi diceretur esse Secreto mea Polla cum cinaedo, Inrupi, Lupe.
(마르티알리스, 에피그램집, 10권, XL1)
Non erat cinaedus.
(마르티알리스, 에피그램집, 10권, XL2)
. . . Intrat cinaedus, homo omnium insulsissimus et plane illa domo dignus, qui ut infractis manibus congemuit, eiusmodi carmina effudit:
(페트로니우스, 사티리콘, TITI PETRONI ARBITRI SATYRICON 23:3)
tu non intellexeras cinaedum embasicoetan vocari?
(페트로니우스, 사티리콘, TITI PETRONI ARBITRI SATYRICON 24:5)
Ab hac voce equum cinaedus mutavit transituque ad comitem meum facto clunibus eum basiisque distrivit.
(페트로니우스, 사티리콘, TITI PETRONI ARBITRI SATYRICON 24:8)
Tandem cinaedus habitu, sed Mars viribus, Adit sedentem pro tribunali ducem, Et voce molli:
(파이드루스, 이솝 우화, Appendix: Fabulae Novae, Pompeius Magnus et eius miles: Quam difficile sit hominem nosse.14)
Recepi litteras tuas quibus quereris taedio tibi fuisse quamvis lautissimam cenam, quia scurrae cinaedi moriones mensis inerrabant.
(소 플리니우스, 편지들, 9권, letter 17 1:1)
Quia nequaquam me ut inexspectatum festivumve delectat, si quid molle a cinaedo, petulans a scurra, stultum a morione profertur.
(소 플리니우스, 편지들, 9권, letter 17 2:4)
consule barbati deliramenta Platonis, consule et hircosus Cynicus quos somniat et quos texit Aristoteles torta vertigine nervos, hos omnes quamvis anceps labyrinthus et error circumflexus agat, quamvis promittere et ipsi gallinam soleant aut gallum, clinicus ut se dignetur praestare deus morientibus aequum, cum ventum tamen ad normam rationis et artis, turbidulos sensus et litigiosa fragosis argumenta modis concludunt numen in unum, cuius ad arbitrium sphera mobilis atque rotunda volvatur, serventque suos vaga sidera cursus, non recipit natura hominis, modo quadrupes ille non sit, et erecto spectet caelestia vultu, non recipit neget ut regimen pollere supremum, istud et ipse Numae tacitus sibi sensit haruspex, semifer et Scottus sentit, cane milite peior, sed nos qui Dominum libris et corpore iam bis vidimus, ante fide, mox carne et sanguine 1 coram, quique voluminibus vatum cruce teste probatis rimantes digitos costarum in vulnera cruda mersimus, et manuum visu dubitante lacunas scrutati aeternum regem cognovimus Iesum, abiurare Deo titulum nomenque paternum credimus esse nefas, qui regem protulit ex se, non regem populi Parthorum aut Romulidarum, sed regem summae et mediae rationis et imae, atque ideo rerum dominum et super omnia regem, carnis habet medium, summum Patris, et Stygis imum.
(프루덴티우스, Apotheosis, section 371)
porro autem super huiusmodi opusculo tutius conticueramus, contenti versuum felicius quam peritius editorum opinione, de qua mihi iam pridem in portu iudicii publici post lividorum latratuum Scyllas enavigatas sufficientis gloriae ancora sedet, sed si et hisce deliramentis genuinum molarem invidia non fixerit, actutum tibi a nobis volumina numerosiora percopiosis scaturientia sermocinationibus multiplicabuntur, vale.
(시도니우스 아폴리나리스, 편지들, 1권, Sidonius Constantio suo salutem 4:1)
Astus cinaedum celat, aetas indicat.
(푸블릴리우스 시루스, 격언집, 024)
Haec quidem deliramenta loquitur.
(티투스 마키우스 플라우투스, Amphitruo, act 2, scene 298)

SEARCH

MENU NAVIGATION