라틴어 문장 검색

providentes, ne quis desit gratiae Dei, ne qua radix amaritudinis sursum germinans perturbet, et per illam inquinentur multi;
여러분은 아무도 하느님의 은총을 놓쳐 버리는 일이 없도록 조심하십시오. 또 쓴 열매를 맺는 뿌리가 하나라도 솟아나 혼란을 일으켜 그것 때문에 많은 사람이 더럽혀지는 일이 없도록 조심하십시오. (불가타 성경, 히브리인들에게 보낸 서간, 12장15)
Hanc vobis, carissimi, iam se cundam scribo epistulam, in quibus excito vestram in commonitione sinceram mentem,
사랑하는 여러분, 나는 지금 여러분에게 두 번째 편지를 쓰고 있습니다. 이 두 편지로 나는 여러분의 기억을 되살려 순수한 정신을 불러일으키려고 합니다. (불가타 성경, 베드로의 둘째 서간, 3장1)
Cupīdinem arcessit et ‘tū, cāre, fīlī,’ inquit, ‘amōrem in pectoribus hūmānīs excitāre potes.
그녀는 Cupid를 불러서 말한다. '너 사랑스런 아들아, 너 사람의 마음 깊은 곳에 사랑을 불러일으킬수 있다. (옥스포드 라틴 코스 1권, Fābula trīstis10)
prīmā lūce Flaccus Quīntum excitāvit et ‘venī, Quīnte,’ inquit;
새벽에 플라쿠스는 퀸투스를 깨우며 말했다. '이리와, 퀸투스' (옥스포드 라틴 코스 2권, Rōma12)
prīmā lūce Flaccus Quīntum excitāvit.
새벽에 플라쿠스는 퀸투스를 깨웠다. (옥스포드 라틴 코스 2권, Lūdus Oribiliī1)
posterō diē Pompēius Quīntō excitātō 'age, Quīnte,' inquit, 'collem ascendāmus ut templum Apollinis videāmus.'
다음날 Pompeius는 Quintus를 깨우며 말했다. 'Quintus야, 우리 Apollo의 신전을 보기 위해 언덕에 올라가자.' (옥스포드 라틴 코스 3권, Quīntus Delphōs vīsit20)
postrīdie Rūfus eīs ante lūcem excitātīs imperāvit ut ad lēgātum festīnārent; ille eōs ad Brūtum dūxit, quī multa eōs rogāvit. tandem 'iuvenēs prūdentēs' inquit 'vidēminī et strēnuī. vōs in exercitum meum accipiam.'##
다음날 Rufus는, 해가 뜨기 전에 그들이 깨워질 때,(그들을 깨우면서) 사령관에게 서둘러 가라고 명령했다; 그는 그들을 Brutus에게 이끌었고, 그는 그들에게 많은 것을 물어보았다. 그는 마침내 말했다. '너희는 신중하고 힘찬 젊은이들로 보이는구나. 너희를 나의 군대에 받아들겠다.' (옥스포드 라틴 코스 3권, Quīntus mīlitat17)
Dominus Deus dedit mihi linguam eruditam, ut sciam sustentare eum, qui lassus est, verbo; excitat mane, mane excitat mihi aurem, ut audiam quasi discipulus.
주 하느님께서는 나에게 제자의 혀를 주시어 지친 이를 말로 격려할 줄 알게 하신다. 그분께서는 아침마다 일깨워 주신다. 내 귀를 일깨워 주시어 내가 제자들처럼 듣게 하신다. (불가타 성경, 이사야서, 50장4)
Horum itaque maxime suggestionibus, sicut postmodum deprehensum est, senex ille perturbatus impudenter mihi interdixit inceptum glosandi opus in loco magisterii sui amplius exercere, hanc videlicet causam pretendens, ne si forte in illo opere aliquid per errorem ibi scriberem, utpote rudis adhuc in hoc studio, ei deputaretur.
(피에르 아벨라르, Abaelardi ad amicum suum consolataria epistola, DE PERSECUTIONE EIUS QUOQUE IN EUM 1:4)
Mane autem facto, tota ad me civitas congregata, quanta stuperet ammiratione, quanta se affligeret lamentatione, quanto me clamore vexarent, quanto planctu /f.7rd/ perturbarent, difficile, immo impossibile est exprimi.
(피에르 아벨라르, Abaelardi ad amicum suum consolataria epistola, DE PLAGA ILLA CORPORIS 1:1)
nec de clausura monasterii ullatenus perturbarer, sciens profecto legatum ipsum, qui coactus hoc faciebat, post paucos dies cum hinc recesserit me penitus liberaturum.
(피에르 아벨라르, Abaelardi ad amicum suum consolataria epistola, DE LIBRO THEOLOGIE SUE ET PERSECUTIONE QUAM INDE SUSTINUIT A CONDISCIPULIS 8:4)
" Quanto autem dolore estuarem, quanta erubescentia confunderer, quanta desperatione perturbarer, sentire tunc potui, proferre non possum.
(피에르 아벨라르, Abaelardi ad amicum suum consolataria epistola, DE COMBUSTIONE IPSIUS LIBRI 3:4)
Hoc autem loco me corpore latitante, sed fama tunc maxime universum mundum /F.14va/ perambulante et illius poetici figmenti quod Equo dicitur instar penitus retinente, quod videlicet plurimum vocis habet sed nichil substantie, priores emuli, cum per se iam minus valerent, quosdam adversum me novos apostolos, quibus mundus plurimum credebat, excitaverunt;
(피에르 아벨라르, Abaelardi ad amicum suum consolataria epistola, DE PERSECUTIONE QUORUMDAM QUASI NOVORUM APOSTOLORUM IN EUM 1:1)
In plerisque etiam locis, ordine perturbato naturali, ipsas abbatissas atque moniales clericis quoque ipsis, quibus subest populus, dominari conspicimus, et tanto facilius eos ad prava desideria inducere posse quanto eis amplius habent preesse, et iugum illud in eos gravissimum exercere;
(피에르 아벨라르, Abaelardi ad amicum suum consolataria epistola, DE INFAMATIONE TURPITUDINIS 3:2)
Quorum quanto subtilior videtur inquisitio, tanto difficilior ad solvendum, et ad perturbandam fidei nostrae simplicitatem facilior invenitur.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Prologus 1:10)

SEARCH

MENU NAVIGATION