도구

도구

라틴어 문장 검색

Adrogatio autem dicta, quia genus hoc in alienam familiam transitus per populi rogationem fit.
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Quintus, XIX 9:1)
Eius rogationis verba haec sunt:
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Quintus, XIX 10:1)
Quid sit rogatio, quid lex, quid plebisscitum, quid privilegium;
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Decimus, XX 1:1)
QUAERI audio quid lex sit, quid plebisscitum, quid rogatio, quid privilegium.
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Decimus, XX 2:1)
Sed totius huius rei iurisque, sive cum populus sive cum plebs rogatur, sive quod ad singulos sive quod ad universos pertinet, caput ipsum et origo et quasi fons rogatio est.
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Decimus, XX 8:1)
Ista enim omnia vocabula censentur continenturque rogationis principali genere et nomine;
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Decimus, XX 9:1)
Nam et plebisscita et privilegia translaticio nomine legis appellaverunt eademque omnia confuso et indistincto vocabulo rogationes dixerunt.
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Decimus, XX 10:2)
Repperi tamen in oratione C. Caesaris, Qua Plautian Rogationem Suasit, necessitatem dictam pro necessitudine, id est iure adfinitatis.
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Tertius Decimus, III 6:1)
contionem autem habere est verba facere ad populum sine ulla rogatione.
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Tertius Decimus, XVI 4:2)
Ita ne 'leges' quidem proprie, sed 'plebisscita' appellantur quae tribunis plebis ferentibus sunt, quibus rogationibus ante patricii non tenebantur, donec Q. Hortensius dictator legem tulit, ut eo iure quod plebs statuisset omnes Quirites tenerentur.
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Quintus Decimus, XXVII 5:4)
Quid salubrius visum est rogatione illa Stolonis iugerum de numero praefinito?
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Vicesimus, I 24:1)
Sane in illius conclavi felix illa coniuratio in Richardum Tertium pro rege Henrico inita, tracta, et agitata est (id quod rex optime noverat et fortasse nimis alte recondiderat).
(FRANCIS BACON, HISTORIA REGNI HENRICI SEPTIMI REGIS ANGLIAE, CAPITULUM SECUNDUM 2:9)
Huic coniecturae maxime illud suffragatur, quod quamprimum coniuratio ista maturuerat et eruperat, rex ita afficiebatur ut reginam illam repente in monasterio de Bermondsey concluserit, omnesque fortunas eius et reditus fisco applicarit, hocque ordinavit per concilium et conventum quendam ostiis clausis habitum absque processu aliquo legali, exili admodum et longe petito usus praetextu, quod nempe filias suas ex asylo in potestatem regi Richardo contra promissum suum tradidisset.
(FRANCIS BACON, HISTORIA REGNI HENRICI SEPTIMI REGIS ANGLIAE, CAPITULUM SECUNDUM 2:14)
Accedit, quod post mortem comitis Lincolniae (ex familia Eboracensi viri principalis), qui in praelio Stokensi occisus fuerat, rex hoc pectoris sui arcanum quibusdam ex consiliariis suis aperuit, se mortem comitis aegre ferre, quod ab illo si vixisset intima periculi sui et coniurationis contra se factae rescire potuisset.
(FRANCIS BACON, HISTORIA REGNI HENRICI SEPTIMI REGIS ANGLIAE, CAPITULUM SECUNDUM 2:17)
Nihilominus sub finem vitae suae particeps fuit coniurationis quam cardinalis Alphonsus Petruccius et alii quidam cardinales in vitam Leonis pontificis inierunt.
(FRANCIS BACON, HISTORIA REGNI HENRICI SEPTIMI REGIS ANGLIAE, CAPITULUM QUARTUM 4:6)

LOGIN

로그인

회원가입

SEARCH

MENU NAVIGATION