살아있는 라틴어 : 문장 검색

sed nonnunquam communicantes aliquid inexspectatum subiungimus, quod et per se schema est, ut in Verrem Cicero, quid deinde?

illis non accedo qui schema esse existimant etiam, si quid nobis ipsis dicamus inexspectatum accidisse, ut Pollio, nunquam fore credidi, iudices, ut, reo Scauro, ne quid in eius iudicio valeret, precarer.

igitur quae est schema, ab illa, quae est tropos, genere ipso nihil admodum distat;

ut, quemadmodum ἀλληγορίαν facit continua ἀλληγορίαν sic hoc schema faciat tropos ille contextus.

non quia transitus ipse sit schema, ut Cicero, narrato Pisonis exemplo, qui anulum sibi cudi ab aurifice in tribunali suo iusserat, velut hoc in memoriam inductus adiecit:

faciunt illa quoque iucundam orationem, aliqua mentione habita differre et deponere apud memoriam iudicis et reposcere quae deposueris, et iterare quaedam schemate aliquo, (non enim est ipsa per se iteratio schema) et excipere aliqua et dare actioni varios velut vultus.

quod, ut supra ostendi, iam fere solum schema a nostris vocatur, et unde controversiae figuratae dicuntur.

esset enim orationis schema vitium, si non peteretur, sed accideret.

interim etiam dubitari potest, cui vitio simile sit schema:

quanquam hoc exemplum ad aliud quoque schema pertinet, cuius et initia inter se et fines iidem sunt, quis et quis, Appius et Appius.

fit casibus modo hoc schema, quod πολύπτωτον vocant.

contrarium illud est schema, quod coniunctionibus abundat.

nam et hoc Cornificius atque Rutilius schema λέξεωσ putant.

verborum autem concinna transgressio, id est hyperbaton, quod Caecilius quoque putat schema, a nobis est inter tropos posita.

quod vero schema est ad propositum subiecta ratio, quod Rutilius αἰτιολογίαν vocat?