라틴어 문장 검색

"si prima nostris quae sit incunabulis origo textu stemmatis recenseas, Dei parentis esse ab ore coepimus, cui quisque servit, ille vere est nobilis:"
(프루덴티우스, Peristephanon Liber, Sancti Romani Martyris contra Gentiles Dicta.145)
"honos deinde stemmati accedit novus et splendor ingens ut magistratus venit, si confitendi nominis testem probum signent inusta ferri et ignis vulnera et vim dolorum mors sequatur inclyta."
(프루덴티우스, Peristephanon Liber, Sancti Romani Martyris contra Gentiles Dicta.147)
perfusa pulcher menta russo stemmate fert et cruenti pectoris spectat decus fruiturque et ostro vestis ut iam regiae.
(프루덴티우스, Peristephanon Liber, Sancti Romani Martyris contra Gentiles Dicta.1385)
"Tu, dea, tu praesens nostro succurre labori, astrorum decus et nemorum Latonia custos Siqua tuis umquam pro me pater Hyrtacus aris dona tulit, siqua ipse meis venatibus auxi suspendive tholo aut sacra ad fastigia fixi:
(푸블리우스 베르길리우스 마로, 아이네아스, Book 9권 12:23)
Si quid est aliud in philosophia boni, hoc est, quod stemma non inspicit.
(세네카, Ad Lucilium Epistulae Morales, book 5, letter 44 1:1)
Qui imagines in atrio exponunt et nomina familiae suae longo ordine ac multis stemmatum inligata flexuris in parte prima aedium collocant, non noti magis quam nobiles sunt ?
(세네카, 행복론, Liber III 119:1)
Cyrum et Cambysen et totum regni Persici stemma percense.
(세네카, 행복론, Liber VII 17:2)
"testis mihi Caesaris esto hic nimium Fortuna pavens, cum colle repulsus Gergoviae castris miles vix restitit ipsis, hos ego tam fortes volui, sed cedere Avitum dum tibi, Roma, paro, rutilat cui maxima dudum stemmata complexum germen, palmata cucurrit per proavos, gentisque suae te teste, Philagri, patricius resplendet apex."
(시도니우스 아폴리나리스, Carmina, Panegyricus 71)
Haec per stemmata te satis potentem, morum culmine sed potentiorem, non possim merita sonare laude, nec si me Odrysio canens in antro, qua late trepidantibus fluentis cautes per Ciconum resultat Hebrus, princeps instituisset ille vatum, cum dulces animata saxa chordae ferrent per Rhodopen trahente cantu et versa vice fontibus ligatis terras currere cogerent anhelas, nec non Hismara solibus paterent aurita chelyn expetente silva et nulli resolubiles calori curvata ruerent nives ab Ossa, stantem aut Strymona Bistones viderent, cum carmen rapidus latex sitiret;
(시도니우스 아폴리나리스, Carmina, Ad Consentium43)
et quamlibet posset triumphalibus adoreis familiae tuae defetigari, non tamen eatenus explicandis antiquorum stemmatibus exinaniretur, ut ob hoc ad narrandam gloriam tuam fieret obtusior;
(시도니우스 아폴리나리스, 편지들, 7권, Sidonius Ferreolo suo salutem 2:1)
quare age, si Cereri sua dona merumque Lyaeo reddimus et dives praedae tamen accipit omni exuvias Diana tholo captivaque tela Bellipotens:
(스타티우스, 푸블리우스 파피니우스, Silvae, 1권, soteria Rutili Gallici17)
"neque enim frustra mihi nuper honora carmina patricio pueri sonuistis in ostro, si qua salutifero gemini Chironis in antro herba, tholo quodcumque tibi Troiana recondit Pergamus aut medicis felix Epidaurus harenis educat, Idaea profert quam Creta sub umbra dictamni florentis opem."
(스타티우스, 푸블리우스 파피니우스, Silvae, 1권, soteria Rutili Gallici57)
alte tamen ac procul intrat altius in sensus maioraque vulnera vincit plaga minor, famulum - quia rerum nomina caeca sic miscet Fortuna manu nec pectora novit - , sed famulum gemis, Urse, pium, sed amore fideque has meritum lacrimas, cui maior stemmate iuncto libertas ex mente fuit.
(스타티우스, 푸블리우스 파피니우스, Silvae, 2권, consolatio ad Flavium Ursum de amissione pueri delicati4)
Intermissa tibi renovat, Tirynthie, sacra Pollius et causas designat desidis anni, quod coleris maiore tholo, nec litora pauper nuda tenes tectumque vagis habitabile nautis, sed nitidos postes Graisque effulta metallis culmina, ceu taedis iterum lustratus honesti ignis ab Oetaea conscendens aethera flamma, vix oculis animoque fides, tune ille reclusi liminis et parvae custos inglorius arae?
(스타티우스, 푸블리우스 파피니우스, Silvae, 3권, Hercules Surrentinus Pollii Felicis1)
Non tibi clara quidem, senior placidissime, gentis linea nee proavis demissum stemma, sed ingens supplevit fortuna genus culpamque parentum occuluit.
(스타티우스, 푸블리우스 파피니우스, Silvae, 3권, consolatio ad Claudium Etruscum17)

SEARCH

MENU NAVIGATION