라틴어 문장 검색

tunc Acheronteos mutato gurgite fontes lacte novo tumuisse ferunt, hederisque virentem Cocyton dulci perhibent undasse Lyaeo.
(클라우디아누스, DE RAPTU PROSERPINAE, LIBER SECUNDUS 2:193)
quae sic aurifero Pactoli fonte tumescit Lydia, cum domitis adparuit Euhius Indis?
(클라우디아누스, De Consulatu Stilichonis, Liber Tertius 2:38)
mox inpulsu aquilonis, simul sidere aequinoctii, quo maxime tumescit Oceanus, rapi agique agmen.
(코르넬리우스 타키투스, 연대기, LIBER I, 70장3)
valetudo ex eo coniectabatur quod in se tumescentibus paulatim faucibus et impedito meatu spiritum finiebat.
(코르넬리우스 타키투스, 연대기, LIBER XIV, 51장2)
Igitur in hanc Dei manifestissimam voluntatem quicunque temere presumendo tumescunt, si gladius Eius qui dicit "Mea est ultio" de celo non cecidit, ex nunc severi iudicis adventante iudicio pallore notentur.
(단테 알리기에리, Epistolae 37:3)
Hic aures, alius spiramina naris aduncae Amputat:
(마르쿠스 안나이우스 루카누스, 파르살리아, 2권 2:79)
An vanae tumuere minae, quod fama furoris Expulit armatam patriis e sedibus Urbem?
(마르쿠스 안나이우스 루카누스, 파르살리아, 2권 6:29)
Tali spiramine Nesis Emittit stygium nebulosis aera saxis, Antraque letiferi rabiem Typhonis anhelant.
(마르쿠스 안나이우스 루카누스, 파르살리아, 6권 1:39)
puppimque ferentes In ventum tumuere sinus.
(마르쿠스 안나이우스 루카누스, 파르살리아, 6권 4:29)
frustraque rudentibus ausis Vela negare Noto, spatium vicere carinae, Atque ultra proram tumuit sinus.
(마르쿠스 안나이우스 루카누스, 파르살리아, 9권 4:4)
Adde, quod omne caput fluvii, quodcumque soluta Praecipitat glaces, ingresso vere tumescit Prima tabe nivis:
(마르쿠스 안나이우스 루카누스, 파르살리아, 10권 3:17)
- Sunt, qui spiramina terris Esse putant, magnosque cavae compagis hiatus.
(마르쿠스 안나이우스 루카누스, 파르살리아, 10권 3:30)
Crassior in facie vetulae stat creta Fabullae, Crassior offensae bulla tumescit aquae;
(마르티알리스, 에피그램집, 8권, XXXIII9)
sic in georgicis continuo ventis surgentibus aut freta ponti incipiunt agitata tumescere et aridus altis montibus audiri fragor.
(마우루스 세르비우스 호노라투스, Commentary on the Aeneid of Vergil, SERVII GRAMMATICI IN VERGILII AENEIDOS LIBRVM DECIMVM COMMENTARIVS., commline 985)
'adsurgens' autem vocativus est casus 'memorem et te, o Benace adsurgens', id est tumescens fremitu marino:
(마우루스 세르비우스 호노라투스, Commentary on the Georgics of Vergil, 2권, commline 1602)

SEARCH

MENU NAVIGATION