도구

도구

라틴어 문장 검색

Sexta quaestio , cuiusmodi herba sit, quod Hesiodus in isto versu posuerit:
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Octavus Decimus, II 14:1)
Haec ubi ordine quo dixi proposita atque singulis sorte ductis disputata explanataque sunt, libris coronisque omnes donati sumus, nisi ob unam quaestionem, quae fuit de verbo verant.
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Octavus Decimus, II 16:1)
Corona igitur huius quaestionis deo feriarum istarum Saturno datast.
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Octavus Decimus, II 17:3)
Quod Sulpicius Apollinaris praedicantem quendam a sese uno Sallusti historias intellegi inlusit, quaestione proposita quid verba ista apud Sallustium significarent:
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Octavus Decimus, IV 1:1)
Misit autem paulo post Favorino librum quem promiserat - Verri, opinor, Flacci erat - , in quo ad hoc genus quaestionis pertinentia haec fuerunt:
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Octavus Decimus, VII 6:1)
sectius quam somnia, nihil in alteras partes argumenti habet.
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Octavus Decimus, IX 7:2)
Quaestio an harena.
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Nonus Decimus, VIII 1:1)
Quaerimus, inquit, quod honore quaestionis minime dignum est.
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Nonus Decimus, X 9:1)
Atque ita omnes, relicta ibi quaestione verbi, consurreximus.
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Nonus Decimus, X 15:3)
Quaeris, inquit, ex me, quod mihi quoque est iamdiu in perpetua quaestione.
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Vicesimus, VI 3:2)
Cum vero statutum illud esset sub incude, intervenit quaestio iuris satis subtilis.
(FRANCIS BACON, HISTORIA REGNI HENRICI SEPTIMI REGIS ANGLIAE, CAPITULUM PRIMUM 17:18)
Rex quaestione ista nonnihil commotus est.
(FRANCIS BACON, HISTORIA REGNI HENRICI SEPTIMI REGIS ANGLIAE, CAPITULUM PRIMUM 17:23)
Sed prudenti admodum consilio se reprimens quaestioni illi satis aequum se praebuit, quasi nihil aliud esset quam controversia quaedam de apicibus iuris.
(FRANCIS BACON, HISTORIA REGNI HENRICI SEPTIMI REGIS ANGLIAE, CAPITULUM PRIMUM 17:25)
non quod fictarum personarum ludibria ad regnum adipiscendum subornarentur (etenim temporibus antiquis et recentioribus hoc interdum contigerat), neque quod in mentem venire potuisset homini tam vili et abiecto ut tantam rem susciperet et amplecteretur (etenim magnae cogitationes et sublimes quandoque in infimae conditionis homines influunt, praesertim quando inebriati fuerint vulgi sermonibus), sed hoc (inquam) illud est, quod minime videtur probabile, sacerdotem istum, cui omnino ignota erat persona vera ad cuius exemplar persona falsa efformanda essent, ullo modo in animum inducere potuisse ut actorem fabulae suae edocere speraret, vel gestu externo vel in praeteritis vitae suae et educationis actis et accidentibus recensendis, vel in idoneis responsis ad quaestiones quas verisimile erat ei propositas fore, vel similibus, ulla ex parte ad vividum imaginem eius quem personandum susceperat commode exprimere.
(FRANCIS BACON, HISTORIA REGNI HENRICI SEPTIMI REGIS ANGLIAE, CAPITULUM SECUNDUM 2:4)
Non levi etiam argumento fuit secreti aliquid latuisse, et examinationes suppressas et et cohibitas fuisse, quod sacerdos ipse Simon postquam comprehensus esset ad supplicium nunquam palam productus fuisset, imo nec in publicum iudicium tractus (sicut compluribus ex clero ob proditiones minus atroces contigerat), sed tantum in gurgustio quodam incarceratus mansisset.
(FRANCIS BACON, HISTORIA REGNI HENRICI SEPTIMI REGIS ANGLIAE, CAPITULUM SECUNDUM 2:16)

LOGIN

로그인

회원가입

SEARCH

MENU NAVIGATION