라틴어 문장 검색

"fac uenias oculis umbra benigna meis."
(섹스투스 프로페르티우스, 비가, 4권, poem 441)
Prosper conubio dies coruscat, quem Clotho niveis benigna pensis, albus quem picei lapillus Indi, quem pacis simul arbor et iuventae aeternumque virens oliva signet.
(시도니우스 아폴리나리스, Carmina, Sidonius Polemio suo salutem , Praefatio epithalamii dicti Polemio et Araneolae1)
hinc te suscipiet benigna Brivas, sancti quae fovet ossa Iuliani, quae dum mortua mortuis putantur, vivens e tumulo micat potestas.
(시도니우스 아폴리나리스, Carmina, Propempticon ad libellum9)
namque ut antistitem civitatis vestrae relinquam, consummatissimum virum cunctarumque virtutum conscientia et fama iuxta beatum, multo opportunius de quibuscumque quaestionibus tibi interrogatur 2 incliti Galliarum patres et protomystae, nec satis positus in longinquo Lupus nec parum in proximo Auspicius, quorum doctrinae abundanti eventilandae nec consultatio tua sufficit, proinde quod super hac precum parte non parui, benignus quidem sed et iustus ignosce, quia si vos imperitiam fugere par est, me quoque decet vitare iactantiam, vale.
(시도니우스 아폴리나리스, 편지들, 4권, Sidonius Aruogasti suo Salutem. 3:2)
ut veni, occurrit mihi ipse, quem noveram anterius corpore erectum gressu expeditum, voce liberum facie liberalem, multum ab antiquo dissimilis incessu, habitus viro, gradus pudor, color sermo religiosus, tum coma brevis barba prolixa, tripodes sellae, Cilicum vela foribus appensa, lectus nil habens plumae, mensa nil purpurae, humanitas ipsa sic benigna quod frugi, nec ita carnibus abundans ut leguminibus;
(시도니우스 아폴리나리스, 편지들, 4권, Sidonius Turno suo salutem 3:1)
Etsi nullis hortatibus 1 primordia nostrae pro-fessionis animatis neque sitim ignorantiae hactenus saecularis ullo supernae rigatis imbre doctrinae, non ego tamen tantum mei memineris non sum, ut a meis ac tuis 2 praesumam partibus aequali officiorum lance certandum, nam cum nostra mediocritas aetate vitae, tempore dignitatis, privilegio loci, laude scientiae, dono conscientiae vestrae facile vincatur, nullum meremur, si par expectamus alloquium.
(시도니우스 아폴리나리스, 편지들, 6권, Sidonius Domino Papae Leontio salutem 1:1)
de reliquo, quia tibi nuper ad Gelasium virum sat benignissimum missos iambicos placuisse pronuntias, per hos te quoque Mitylenaei oppidi vernulas munerabor.
(시도니우스 아폴리나리스, 편지들, 9권, Sidonius Firmino suo salutem. 3:3)
"iungam ipse manus atque omne benignum virus, odoriferis Arabum quod doctus in arvis aut Amphrysiaco pastor de gramine carpsi."
(스타티우스, 푸블리우스 파피니우스, Silvae, 1권, soteria Rutili Gallici59)
"tunc ego teque diu recolam dominamque benignae sedis et inlaesa tutabor utramque senecta, ut Iovis, ut Phoebi frondes, ut discolor umbra populus et nostrae stupeant tua germina pinus."
(스타티우스, 푸블리우스 파피니우스, Silvae, 2권, arbor Atedii Melioris22)
"incipe et Herculeis fidens hortatibus aude."
(스타티우스, 푸블리우스 파피니우스, Silvae, 3권, Hercules Surrentinus Pollii Felicis47)
spectat et Ieario nemorosus palmite Gaurus silvaque, quae fixam pelago Nesida coronat, et placidus Limon omenque Euploea carinis et Lucrina Venus, Phrygioque e vertice Graias addisces, Misene, tubas, ridetque benigna Parthenope gentile sacrum nudosque virorum certatus et parva suae simulacra coronae.
(스타티우스, 푸블리우스 파피니우스, Silvae, 3권, Hercules Surrentinus Pollii Felicis62)
"grande tuo rarumque damus, Neptune, profundo depositum, iuvenis dubio committitur alto Maecius atque animae partem super aequora nostrae maiorem transferre parat, proferte benigna sidera et antemnae gemino considite cornu, Oebalii fratres;"
(스타티우스, 푸블리우스 파피니우스, Silvae, 3권, propempticon Maecio Celeri2)
etenim tua - nempe benigna quam mihi sorte Venus iunctam florentibus annis servat et in senium - , tua, quae me vulnere primo intactum thalamis et adhuc iuvenile vagantem fixisti, tua frena libens docilisque recepi, et semel insertas non mutaturus habenas usque premo, tu me nitidis Albana ferentem dona comis sancteque indutum Caesaris auro visceribus complexa tuis sertisque dedisti oscula anhela meis;
(스타티우스, 푸블리우스 파피니우스, Silvae, 3권, ecloga ad uxorem 12)
Forte remittentem curas Phoeboque levatum pectora, cum patulis tererem vagus otia Saeptis iam moriente die, rapuit me cena benigni Vindicis, haec imos animi perlapsa recessus inconsumpta manet, neque enim ludibria ventris hausimus aut epulas diverso a sole petitas vinaque perpetuis aevo certantia fastis, a miseri, quos nosse iuvat quid Phasidis ales distet ab hiberna Rhodopes grue, quis magis anser exta ferat, cur Tuscus aper generosior Umbro, lubrica qua recubent conchylia mollius alga:
(스타티우스, 푸블리우스 파피니우스, Silvae, 4권, Hercules Epitrapezios novi vindicis1)
et socii portus dilectuque initi terra Dieareheo nec non plaga cara madenti Surrentina deo sertis altaria cingat, materni qua litus avi, quem turba nepotum circuit et similes contendit reddere vultus, gaudeat et Libyci praesignis avunculus hasta, quaeque sibi genitos putat attollitque benigno Polla sinu.
(스타티우스, 푸블리우스 파피니우스, Silvae, 4권, gratulatio ad Iulium Menecraten5)

SEARCH

MENU NAVIGATION