도구

도구

라틴어 문장 검색

Reos autem appello non eos modo, qui arguuntur, sed omnis, quorum de re disceptatur;
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 웅변가론, LIBER SECUNDUS 183:3)
Hanc, inquam, cogitandi pronuntiandique rationem vimque dicendi veteres Graeci sapientiam nominabant;
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 웅변가론, LIBER TERTIVS 56:1)
quam qui accepissent, si eidem ingenio ad pronuntiandum valuissent et se ad dicendum quoque non repugnante natura dedissent, eloquentia praestitisse.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 웅변가론, LIBER TERTIVS 140:3)
Theophrastus quidem Tauriscum quendam dicit actorem aversum solitum esse dicere, qui in agendo contuens aliquid pronuntiaret.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 웅변가론, LIBER TERTIVS 221:6)
contrariisque rebus in adversarios conferendis et cum eis qui disceptant aliqua coniunctionis aut causa aut spe significanda;
(마르쿠스 툴리우스 키케로, Partitiones Oratoriae, 8장 2:7)
quae non simpliciter spectatur sed ex comparatione non numquam, ut cum de verissimo accusatore disceptatur aut cum hereditatis sine lege aut sine testamento petitur possessio;
(마르쿠스 툴리우스 키케로, Partitiones Oratoriae, 28장 1:6)
Nam omnia quae de iure civili aut de aequo et bono disceptantur cadunt in eam formam causa- rum, in qua quale quid sit ambigitur, de qua dicturi sumus, quae in aequitate et in iure maxime consistit.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, Partitiones Oratoriae, 28장 3:4)
in qua quid veniat in iudicium et de quo disceptetur quaeri solet.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, Partitiones Oratoriae, 30장 1:2)
aut, si ambigue scriptum non sit, vel a verbis voluntatem et sententiam scriptoris abducere vel alio se eadem de re contrarie scripto defendere, tum disceptatio ex scripti contentione exsistit, ut in ambiguis disceptetur quid maxime significetur, in scripti sententiaeque contentione utrum potius iudex sequatur, in contrariis scriptis utrum magis comprobandum sit.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, Partitiones Oratoriae, 31장 2:2)
nunc ea quae, cum quale sit quippiam disceptatur, quaeri ex utraque parte deceat velim audire.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, Partitiones Oratoriae, 37장 1:2)
cuius edidici etiam versus, et lubenter quidem, quos in secundo consulatu Urania Musa pronuntiat:
(마르쿠스 툴리우스 키케로, De Divinatione (ed. C. F. W. Müller), M. Tullii Ciceronis de divinatione liber primus. 28:2)
Tu igitur animum poteris inducere contra ea, quae a me disputantur de divinatione, dicere, qui et gesseris ea, quae gessisti, et ea, quae pronuntiavi, accuratissume scripseris?
(마르쿠스 툴리우스 키케로, De Divinatione (ed. C. F. W. Müller), M. Tullii Ciceronis de divinatione liber primus. 35:3)
Ergo et ii, quorum animi spretis corporibus evolant atque excurrunt foras, ardore aliquo inflammati atque incitati cernunt illa profecto, quae vaticinantes pronuntiant, multisque rebus inflammantur tales animi, qui corporibus non inhaerent, ut ii, qui sono quodam vocum et Phrygiis cantibus incitantur.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, De Divinatione (ed. C. F. W. Müller), M. Tullii Ciceronis de divinatione liber primus. 164:1)
Atqui ne illa quidem divinantis esse dicebas, ventos aut imbres inpendentes quibusdam praesentire signis (in quo nostra quaedam Aratea memoriter a te pronuntiata sunt), etsi haec ipsa fortuita sunt;
(마르쿠스 툴리우스 키케로, De Divinatione (ed. C. F. W. Müller), M. TULLII CICERONIS DE DIVINATIONE LIBER SECUNDUS. 19:1)
Et eo quidem loco et Prognostica nostra pronuntiabas et genera herbarum, scammoniam aristolochiamque radicem, quarum causam ignorares, vim et effectum videres.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, De Divinatione (ed. C. F. W. Müller), M. TULLII CICERONIS DE DIVINATIONE LIBER SECUNDUS. 67:1)

LOGIN

로그인

회원가입

SEARCH

MENU NAVIGATION