라틴어 문장 검색

profecto non quamlibet, sed ipsam quae vera est amicitiam diffinitio ista complectitur.
(DE AMICITIA, CAPUT XII. Delectus amici. 2:8)
Hoc autem nolo vos ignorare, inter perfectos quos sapienter electos et caute probatos, vera et spiritalis amicitia copulavit, non posse intervenire discidium.
(DE AMICITIA, CAPUT XVI. De laesione eorum qui diligendi sunt. 2:2)
Quia vero de vera amicitia loquimur quae non potest esse nisi inter bonos;
(DE AMICITIA, CAPUT XVII. Ad amicitiam quatuor requiruntur. 2:5)
Patientia vero, ne correptus doleat, ne corripientem contemnat vel odiat, ut eum pro amico quaelibet adversa sustinere non pigeat.
(DE AMICITIA, CAPUT XVIII. In amico probanda quatuor. 1:7)
Sed utrum vere amici sint, interveniens paupertas explorat.
(DE AMICITIA, CAPUT XIX. Fides amicitiae. 1:10)
Evangelica vero sententia est:
(DE AMICITIA, CAPUT XIX. Fides amicitiae. 1:21)
Recordor nunc tui illius amici transmarini de quo nobis fecisti saepius mentionem, quem ob hoc verissimum tibi, ac fidelissimum probasti amicum, quod falsa de te referentibus, non solum non adhibuerit fidem, sed nec ulla sit haesitatione turbatus vel pulsatus;
(DE AMICITIA, CAPUT XIX. Fides amicitiae. 2:10)
Ipse Dominus ac salvator noster verae nobis amicitiae formam praescripsit:
(DE AMICITIA, CAPUT XX. Intentio. 1:8)
Nisi igitur et tu hunc ipsum in alium transferas affectum, gratis amicum diligens, eo quod per se carus tibi videatur amicus, quid vera sapiat amicitia non poteris.
(DE AMICITIA, CAPUT XX. Intentio. 1:18)
Verissime.
(DE AMICITIA, CAPUT XXII. Patientia. 2:2)
Haec est vera et aeterna amicitia quae hic inchoatur, ibi perficitur;
(DE AMICITIA, CAPUT XXII. Patientia. 2:8)
Optime ac verissime.
(DE AMICITIA, CAPUT XXII. Patientia. 2:26)
Si verus est, effundit animum suum, sicut effundebat mysteria patris Dominus Iesus.
(DE AMICITIA, CAPUT XXIII. Non pariter admittendi omnes. 1:17)
O praeclarissimum verae amicitiae speculum.
(DE AMICITIA, CAPUT XXIV. De cultu amicitiae. 2:6)
Haec est vera, perfecta, stabilis et aeterna amicitia, quam invidia non corrumpit, non suspicio minuit, non dissolvit ambitio;
(DE AMICITIA, CAPUT XXIV. De cultu amicitiae. 2:37)

SEARCH

MENU NAVIGATION