도구

도구

라틴어 문장 검색

Considera namque an per ea quibus se homines adepturos beatitudinem putant ad destinatum finem ualeant peruenire.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Tertius, V 1:2)
Sed cum, uti paulo ante disserui, plures gentes esse necesse sit ad quas unius fama hominis nequeat peruenire, fit ut quem tu aestimas esse gloriosum proxima parte terrarum uideatur inglorius.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Tertius, XI 1:9)
Hoc igitur quod est unum simplexque natura prauitas humana dispertit et dum rei quae partibus caret partem conatur adipisci, nec portionem, quae nulla est, nec ipsam, quam minime affectat, assequitur.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Tertius, XVII 2:1)
— Quid igitur, inquam, si qui cuncta simul cupiat adipisci?
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Tertius, XVII 2:10)
Nam quoniam beatitudinis adeptione fiunt homines beati, beatitudo uero est ipsa diuinitas, diuinitatis adeptione beatos fieri manifestum est. Sed uti iustitiae adeptione iusti, sapientiae sapientes fiunt, ita diuinitatem adeptos deos fieri simili ratione necesse est. Omnis igitur beatus deus.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Tertius, XIX 3:10)
— Adipiscuntur igitur boni, quod appetunt?
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Quartus, III 1:19)
— Mali uero si adipiscerentur quod appetunt, bonum, mali esse non possent.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Quartus, III 1:21)
— Ita est. — Cum igitur utrique bonum petant, sed hi quidem adipiscantur, illi uero minime, num dubium est bonos quidem potentes esse, qui uero mali sint imbecilles?
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Quartus, III 1:22)
Faciunt enim quaelibet, dum per ea quibus delectantur id bonum quod desiderant se adepturos putant;
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Quartus, III 3:26)
sed minime adipiscuntur, quoniam ad beatitudinem probra non ueniunt.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Quartus, III 3:27)
Ipsi quoque improbi, si eis aliqua rimula uirtutem relictam fas esset aspicere uitiorumque sordes poenarum cruciatibus se deposituros uiderent, compensatione adipiscendae probitatis nec hos cruciatus esse ducerent defensorumque operam repudiarent ac se totos accusatoribus iudicibusque permitterent.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Quartus, VII 7:5)
Nonnulli uenerandum saeculis nomen gloriosae pretio mortis emerunt, quidem suppliciis inexpugnabiles exemplum ceteris praetulerunt inuictam malis esse uirtutem;
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Quartus, XI 7:7)
Fides autem nostra dicit hoc esse possibile per causam superiorem quae est principium et finis nostrae fidei, Deus gloriosus et benedictus.
(Boethius De Dacia, DE MUNDI AETERNITATE, 12 89:13)
Hinc legi Christi quemlibet christianum adhaerere et credere secundum quod oportet faciat auctor eiusdem legis Christus gloriosus qui est Deus benedictus in saecula saeculorum. Amen.
(Boethius De Dacia, DE MUNDI AETERNITATE, 13 90:12)
Primum autem principium, de quo sermo factus est, est deus gloriosus et sublimis, qui est benedictus in saecula saeculorum. Amen.
(Boethius De Dacia, DE SUMMO BONO 11:13)

LOGIN

로그인

회원가입

SEARCH

MENU NAVIGATION