라틴어 문장 검색

Quibusdam enim et pares et impares sumus, pares animo, quem solum illi exigunt, quem nos solum promittimus, impares fortuna, quae si cui obstitit, quominus referret gratiam, non ideo illi tamquam victo erubescendum est.
(세네카, 행복론, Liber V 24:3)
quia et, si filius meus in adulterio deprensus erit, erubescam, non ideo ego ero adulter.
(세네카, 행복론, Liber V 114:5)
Inhumana ista perverse grati animi natura est contra eum optare, cui honeste deesse non possis.
(세네카, 행복론, Liber VI 121:2)
Si hoc ei optares, cuius nullum beneficium haberes, inhumanum erat votum ;
(세네카, 행복론, Liber VI 124:4)
quanto inhumanius ei optas, cui beneficium debes !
(세네카, 행복론, Liber VI 124:5)
Ut malo, patria exilio meo erubescat, quam reditu maereat !
(세네카, 행복론, Liber VI 187:3)
Numquam te tam inhumanus et immemor et ingratus offendat, ut non tamen dedisse delectet ;
(세네카, 행복론, Liber VII 128:2)
Quam multi per refertum clientibus atrium prodire vitabunt et per obscuros aedium aditus profugient, quasi non inhumanius sit decipere quam excludere !
(세네카, De Brevitate Vitae, Liber X, ad Pavlinvm: de brevitate vitae 87:3)
Quid enim est stultius quam in iumentis quidem et canibus erubescere iras exercere, pessima autem condicione sub homine hominem esse ?
(세네카, ad Neronem Caesarem: de clementia, Liber I 104:2)
Brutus sine Marcello reverti se doluit, Caesar erubuit.
(세네카, De Consolatione ad Helvium, Liber XII, ad Helviam matrem: de consolatione 59:6)
nam et infinito dolore, cum aliquem ex carissimis amiseris, adfici stulta indulgentia est, et nullo inhumana duritia.
(세네카, De Consolatione ad Helvium, Liber XII, ad Helviam matrem: de consolatione 109:4)
ego omnem operam dabo, ne pervenire ad me erubescat.
(세네카, De Consolatione ad Polybium, Liber XI, ad Polybium: de consolatione 79:6)
Nec te ad fortiora ducam praecepta, ut inhumano ferre humana iubeam modo, ut ipso funebri die oculos matris exsiccem.
(세네카, De Consolatione ad Marciam, L. Annaei Senecae dialogorum Liber VI: ad Marciam, De Consolatione 21:1)
Adulescens rarissimae formae in tam magna feminarum turba viros corrumpentium nullius se spei praebuit, et cum quarundam usque ad temptandum pervenisset improbitas, erubuit quasi peccasset, quod placuerat.
(세네카, De Consolatione ad Marciam, L. Annaei Senecae dialogorum Liber VI: ad Marciam, De Consolatione 146:1)
Erubesce quicquam humile aut volgare cogitare et mutatos in melius tuos flere !
(세네카, De Consolatione ad Marciam, L. Annaei Senecae dialogorum Liber VI: ad Marciam, De Consolatione 152:2)

SEARCH

MENU NAVIGATION