도구

도구

라틴어 문장 검색

Haec ego, inquit, admonui, non ut C. Graccho vitio darem, - dii enim mentem meliorem mihi!
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Undecimus, XIII 11:1)
nam, si quicquam in tam fortis facundiae viro vitii vel erroris esse dici potest, id omne et auctoritas eius exhausit et vetustas consumpsit, - sed uti caveretis ne vos facile praestringeret modulatus aliqui currentis facundiae sonitus atque ut vim ipsam rerum virtutemque verborum prius pensitaretis et, si quidem gravis atque integra et sincera sententia diceretur, tum, si ita videretur, gressibus quoque ipsis orationis et gestibus plauderetis;
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Undecimus, XIII 11:2)
Alii vero elegantiae quidem in verbis parum esse non infitias eunt, sed et rerum quas dicat scientiam doctrinamque ei non deesse dicunt et in vitiis morum obiurgandis severitatem gravitatemque non invenustam.
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Duodecimus, II 2:2)
Non fuit, inquit, Ciceronis hoc vitium, sed temporis;
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Duodecimus, II 8:5)
ORATIO est M. Catonis Censorii De Aedilibus Vitio Creatis.
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Tertius Decimus, XVIII 2:1)
Vitio vertunt, quia multa egeo;
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Tertius Decimus, XXIV 3:2)
ANIMADVERTERE est pleraque verborum Latinorum ex ea significatione de qua nata sunt decessisse vel in aliam longe vel in proximam, eamque decessionem factam esse consuetudine et inscitia temere dicentium quae cuimodi sint non didicerint.
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Tertius Decimus, XXX 2:1)
SICUT alia verba pleraque, ignoratione et inscitia improbe dicentium quae non intellegant, deflexa ac depravata sunt a ratione recta et consuetudine, ita huius quoque verbi, quod est profligo, significatio versa et corrupta est.
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Quintus Decimus, V 2:1)
Agrippas a partus aegri et inprosperi vitio appellatos;
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Sextus Decimus, XVI 1:1)
Nam cum adversarii et obtrectatores M. Caeli, quoniam erat pulchro corpore, formam eius et faciem in suspiciones inpudicitiae accerserent, inludens Cicero tam absurdam criminationem, quod formam, quam natura fecerat, vitio darent, eodem ipso errore quem inludebat sciens usus est et non paenitet, inquit, M. Caelium, non deformem esse natum, ut vel hac ipsa re, quod ita dicebat, obprobraret adversariis ac per facetias ostentaret facere eos deridiculum, quod proinde Caelio formam crimini darent, quasi arbitrium eius fuisset, quali forma nasceretur.
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Septimus Decimus, I 12:1)
nam vitium esse istuc putat et, si dicas in medium ponere, id quoque esse soloecon putant;
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Septimus Decimus, II 12:3)
Graece quoque θεῖναι εἰσ μέσον, vitium id non est.
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Septimus Decimus, II 12:5)
Sed vitium hoc orationis nullum est ac ne id quidem est quod figura dici solet;
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Septimus Decimus, II 16:3)
verbisque id vitium Graecis appellat, quod accepisset ἀμφισβητούμενον ἀντι` ὁμολογουμένου.
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Septimus Decimus, V 4:2)
In libro secundo scriptum et inventum est, recepticium servum dici nequam et nulli pretii, qui, cum venum esset datus, redhibitus ob aliquod vitium receptusque sit.
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Septimus Decimus, VI 3:3)

LOGIN

로그인

회원가입

SEARCH

MENU NAVIGATION