도구

도구

라틴어 문장 검색

sapientis autem animus semper vacat vitio, numquam turgescit, numquam tumet;
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 투스쿨라눔의 대화, 3권 19:2)
'Senex erat, infirmus erat' - haec enim novi -, sed nova aliqua, sed magna, quae audierim numquam, legerim numquam.
(소 플리니우스, 편지들, 1권, letter 12 13:2)
Iam nunc times, quasi nunquam affueris, nunquam tute pepereris.
(푸블리우스 테렌티우스 아페르, 아델포이, act 3, scene 111)
numquam dubitavit, numquam intermisit;
(세네카, Ad Lucilium Epistulae Morales, book 4, letter 40 10:4)
Nobis quoque militandum est, et quidem genere militiae, quo numquam quies, numquam otium datur.
(세네카, Ad Lucilium Epistulae Morales, book 5, letter 51 6:2)
at matres fovere in sinu, continere in umbra volunt, numquam contristari, numquam flere, num- quam laborare.
(세네카, De Providentia, book 1 13:3)
quid enim aut adrogantius aut loquacius fieri potuit quam Hannibali, qui tot annis de imperio cum populo Romano omnium gentium victore certasset, Graecum hominem, qui numquam hostem, numquam castra vidisset, numquam denique minimam partem ullius publici muneris attigisset, praecepta de re militari dare?
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 웅변가론, LIBER SECUNDUS 76:2)
numquam se ille Philo, numquam Rupilio, numquam Mummio anteposuit, numquam inferioris ordinis amicis.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, Laelius de Amicitia 88:3)
nunquam a pedite, nunquam aperta acie, nunquam aequis, utique nunquam nostris locis laboravimus;
(티투스 리비우스, 로마 건국사, Liber IX 286:2)
atqui si Antonio Crassus eloquens visus non est aut sibi ipse, numquam Cotta visus esset, numquam Sulpicius, numquam Hortensius;
(마르쿠스 툴리우스 키케로, ORATOR AD M. BRVTVM, 30장 2:1)
Illae consolabuntur, illae delectabunt, illae si bona fide in animum tuum intraverint, numquam amplius intrabit dolor, numquam sollicitudo, numquam adflictationis irritae supervacua vexatio.
(세네카, De Consolatione ad Helvium, Liber XII, ad Helviam matrem: de consolatione 120:1)
Ac fortasse cum creaturae ipsae ex necessitate non sint, quia scilicet quantum ad propriam naturam non esse possunt, amor tamen Dei erga illas ita necessario habet esse, ut absque illo Deus esse non possit omnino, cum videlicet ipse ex propria natura tam hunc amorem suum quam quodlibet bonum ita habeat, ut eo carere nullatenus possit, quem nullatenus aut minus bonum quam est, aut majus bonum posse esse constat.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber secundus 61:24)
Locum in quo bustum est numquam ingreditur, mortuum numquam attingit;
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Decimus, XV 25:1)
Omne autem, quicquid in propria natura substantiaque est inmobile, terminatum definitumque est, quippe quod nulla variatione mutetur, nunquam esse desinat, nunquam possit esse, quod non fuit.
(보이티우스, De Arithmetica, Liber secundus, Quod omnia ex eiusdem natura et alterius natura consistant idque in numeris primum videri 1:1)
Anxia enim res est humanorum condicio bonorum et quae uel numquam tota proueniat uel numquam perpetua subsistat.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Secundus, VII 2:8)

LOGIN

로그인

회원가입

SEARCH

MENU NAVIGATION