도구

도구

라틴어 문장 검색

' Nam cum id genus sis quod video, ut sine iactura tua pecces, nihil perdes, utrum dixeris.
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Tertius Decimus, XXI 9:2)
Reddit igitur mihi librum, multis iam ridentibus, et Vides, inquit, oculos meos aegros adsiduisque lucubrationibus prope iam perditos;
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Tertius Decimus, XXXI 11:1)
Nam cum ab adfligendo et ad perniciem interitumque deducendo inclinatum id tractumque sit, semperque eo verbo qui diligenter locuti sunt ita usi sint, ut profligare dicerent prodigere et deperdere profligatasque res quasi perditas appellarent, nunc audio aedificia et templa et alia fere multa quae prope absoluta adfectaque sunt in nrofligato esse dici ipsaque esse iam profligata.
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Quintus Decimus, V 3:1)
Quicquid non perdidisti habeasne an non habeas postulo ut aias aut neges, utrumcumque breviter respondent, capietur.
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Sextus Decimus, II 9:1)
sin vero habere se dixerit, colligetur habere eum cornua, quae non perdidit.
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Sextus Decimus, II 10:2)
Quicquid habui, id habeo, si id non perdidi.
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Sextus Decimus, II 11:2)
manuari (inquit) pudorem perdidisti, multaque alia huiuscemodi novat.
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Sextus Decimus, VII 4:1)
Homo, inquit, ibi territus, spe omni vitae perdita, id unum postea oravit, ut priusquam mortem obpeteret, induere permitterent sua sibi omnia indumenta et fides capere et canere carmen casus illius sui consolabile.
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Sextus Decimus, XIX 13:1)
Quod non perdidisti, habes;
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Octavus Decimus, II 10:2)
cornua non perdidisti:
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Octavus Decimus, II 10:3)
Hoc nolueris et debueris te Si minus delectat (quod atechnon) et Isocratium hoc σκληρῶδεσ que simul totum ac si συμμειρακιῶδεσ, Non operam perdo, si tu hic.
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Octavus Decimus, VIII 3:4)
Sed spes has fovebat rex, quod partim negligentia (quae Gallis vulgo imputari solet), partim viribus ducatus Britanniae propriis, quae parvae non erant, praecipue autem ob potentem factionem ducis Aurelianensis in regno Galliae (qui plurimis modis motus in Gallia intestinos suscitare possit ad regis Galliae consilia circa Britanniam discutienda), postremo autem ob potentiam Maximiliani, qui ei erat rivalis, res aut ex sese solvi aut ad pacem flecti posset.
(FRANCIS BACON, HISTORIA REGNI HENRICI SEPTIMI REGIS ANGLIAE, CAPITULUM TERTIUM 3:21)
Neque tamen rex in universo hoc pacis negotio tractando credulitate mera peccaret (ut vulgo ei imputabatur), verum error eius ortum habuit non tam ex facilitate credendi, quam ex copiis alterius partis (quod ante innuimus) male mensuratis.
(FRANCIS BACON, HISTORIA REGNI HENRICI SEPTIMI REGIS ANGLIAE, CAPITULUM TERTIUM 7:11)
Atque si forte audieritis celsitudinem suam compulsam fuisse e Britannia in Galliam fugere metu proditionis, hanc rem nolle celsitudinem suam ullo modo duci Britanniae imputari, in beneficiourum ante collatorum obliterationem, quod rex plene se informaverit eam rem ad mercenarios quosdam ducis consiliarios tantum pertinere qui, cum dux ipse graviter aegrotaret, eiusmodi, duce prorsus inscio, agitarunt.
(FRANCIS BACON, HISTORIA REGNI HENRICI SEPTIMI REGIS ANGLIAE, CAPITULUM TERTIUM 16:3)
Iam enim plane tanquam oculis cernebat Britanniam rapide perditam iri, prorus contra spes.
(FRANCIS BACON, HISTORIA REGNI HENRICI SEPTIMI REGIS ANGLIAE, CAPITULUM TERTIUM 26:2)

LOGIN

로그인

회원가입

SEARCH

MENU NAVIGATION