라틴어 문장 검색

quoniam qui non amat, amicus non est;
(DE AMICITIA, CAPUT II. Inter quos sit amicitia vera. 3:29)
"Est amicus secundum tempus, et non permanebit in die tribulationis" (Eccli.
(DE AMICITIA, CAPUT II. Inter quos sit amicitia vera. 4:14)
Tolle spem quaestus, et statim desinet esse amicus.
(DE AMICITIA, CAPUT II. Inter quos sit amicitia vera. 4:16)
non est personae, sed prosperitatis amicus, quem fortuna tenet dulcis, acerba fugat.
(DE AMICITIA, CAPUT II. Inter quos sit amicitia vera. 4:18)
omni tempore diligit qui amicus est.
(DE AMICITIA, CAPUT IV. Amicitiae origo et progressus. 2:33)
Dicam ne de amicitia quod amicus Iesu Ioannes de caritate commemorat:
(DE AMICITIA, CAPUT IV. Amicitiae origo et progressus. 2:39)
ita ut sine amico inter mortales nihil fere possit esse iucundum;
(DE AMICITIA, CAPUT V. De amicitiae fructibus. 1:6)
Solus omnino est, qui sine amico est.
(DE AMICITIA, CAPUT V. De amicitiae fructibus. 1:12)
nisi quod unusquisque propriam levius quam amici portat iniuriam.
(DE AMICITIA, CAPUT V. De amicitiae fructibus. 2:9)
Nam ut ethnicis etiam placuit, non aqua, non igni pluribus locis utimur quam amico.
(DE AMICITIA, CAPUT V. De amicitiae fructibus. 2:12)
"Quo circa amici", ut ait Tullius, "et absentes adsunt sibi, et egentes abundant, et imbecilles valent;
(DE AMICITIA, CAPUT V. De amicitiae fructibus. 2:14)
"Iam non dicam vos servos, sed amicos meos" (Joan.
(DE AMICITIA, CAPUT V. De amicitiae fructibus. 2:20)
Itaque amicus in spiritu Christi adhaerens amico, efficitur cum eo cor unum et anima una;
(DE AMICITIA, CAPUT V. De amicitiae fructibus. 2:49)
Verbi gratia, in signum reconciliationis, quando fiunt amici, qui prius inimici fuerant ad invicem;
(DE AMICITIA, CAPUT VI. Osculum corporale quando adhibendum. Osculum spirituale. 1:3)
vel sicut ab amicis, post diuturnam absentiam et porrigitur et suscipitur;
(DE AMICITIA, CAPUT VI. Osculum corporale quando adhibendum. Osculum spirituale. 1:6)

SEARCH

MENU NAVIGATION