도구

도구

라틴어 문장 검색

Ita, exempli gratia, consumptio stupefactivorum medicamentorum in divitibus societatibus constantem inducit et crescentem necessitatem proventuum qui e regionibus pauperibus depromuntur, in quibus mores corrumpuntur, vitae delentur atque tandem ambitus pervertitur.
(교황, 프란치스코, 회칙, 찬미받으소서 186:12)
Instantius postulat ut animus in locales culturas intendatur tempore quo de quaestionibus disputatur super ambitu, dialogo videlicet instituto inter sermonem technicum scientificum et sermonem popularem.
(교황, 프란치스코, 회칙, 찬미받으소서 188:6)
Agitur de cultura intellecta non solum veluti monumentis praeteriti temporis, sed peculiariter eius in viva, dynamica et activa notione, quae excludi non potest tempore quo iterum cogitatur de necessitudine inter hominem et ambitum.
(교황, 프란치스코, 회칙, 찬미받으소서 188:7)
145. Multae formae, crebrae compilationis degradationisque ambitus, exhaurire possunt non solum subsidia subsistentiae loci, sed etiam sociales opes quae modum vivendi praestiterunt, qui perdiu sustinuit culturalem identitatem atque sensum exsistentiae convictusque.
(교황, 프란치스코, 회칙, 찬미받으소서 190:1)
Ambitus in quibus vivimus, magnum habent pondus apud nostram vivendi, sentiendi et agendi considerandam rationem.
(교황, 프란치스코, 회칙, 찬미받으소서 193:2)
Eodem tempore, nostro in cubiculo, nostra in domo, nostro in loco operis nostraque in urbis parte ambitu utimur ad nostram identitatem significandam.
(교황, 프란치스코, 회칙, 찬미받으소서 193:3)
Nos ambitui accommodare studemus, et cum ille est inordinatus, confusus vel inquinamento visuali et acustico saturatus, excessus stimulorum nos provocat ad quaerendam conformandamque identitatem integratam et felicem.
(교황, 프란치스코, 회칙, 찬미받으소서 193:4)
148. Mirabilis est inventio et magnanimitas personarum et coetuum qui evertere limites ambitus valent, condicionum effectus mutantes malos atque discentes vitam suam moderari inter res confusas mutabilesque.
(교황, 프란치스코, 회칙, 찬미받으소서 194:1)
Vita socialis positiva et benefica incolarum lucem effundit in ambitum adspectu primo incommodum.
(교황, 프란치스코, 회칙, 찬미받으소서 194:3)
149. Comprobatum praeterea est extremam penuriam, quam homines vivunt quibusdam in ambitibus sine harmonia, amplitudine et integrationis facultate, concitare posse perversos mores et usum personarum per criminales consociationes.
(교황, 프란치스코, 회칙, 찬미받으소서 195:1)
150. Cum commune sit vinculum inter urbis spatium et consuetudinem humanam, illi qui aedificia, partes urbium, spatia publica et urbes designant, auxilio egent variarum disciplinarum quae intellegere processus sinant, symbolismum et personarum consuetudines.
(교황, 프란치스코, 회칙, 찬미받으소서 196:1)
qualitati vitae personarum, earum cum ambitu harmoniae, occursui et mutuo auxilio.
(교황, 프란치스코, 회칙, 찬미받으소서 196:3)
151. Necesse est ut publica curentur spatia, prospectus et signa urbis propria quae nostram augent notionem nos ad illam pertinere, nos ibi radices agere, nos « domi esse » in urbe quae nos continet nosque coniungit.
(교황, 프란치스코, 회칙, 찬미받으소서 197:1)
Hanc ob rationem, cum in urbano tum in rurali ambitu, opportunum est quaedam loca servare in quibus humani evitentur interventus qui ea continenter mutent.
(교황, 프란치스코, 회칙, 찬미받으소서 197:5)
155. Oecologia humana etiam altius quiddam implicat nempe necessarium vinculum vitae hominis cum lege morali in eius propria natura inscripta, necessarium quippe ad efficiendum ambitum digniorem.
(교황, 프란치스코, 회칙, 찬미받으소서 201:1)

LOGIN

로그인

회원가입

SEARCH

MENU NAVIGATION