도구

도구

라틴어 문장 검색

Dignum profecto argumentum, quod principes perpetuo in manibus habeant et diligenter meditentur, quo nec vires suas in maius aestimantes incoeptis se vanis et nimis arduis implicent, nec rursus easdem plus aequo despicientes ad consilia pusillanima et meticulosa se demittant.
(FRANCIS BACON, SERMONES FIDELES SIVE INTERIORA RERUM, XXIX. DE PROFERENDIS FINIBUS IMPERII 2:3)
Vana siquidem fuerit opinio posses maniplum hominum, utcunque animis et consilio excellant, regiones nimio plus amplas et spatiosas imperii iugo cohibere et froenare.
(FRANCIS BACON, SERMONES FIDELES SIVE INTERIORA RERUM, XXIX. DE PROFERENDIS FINIBUS IMPERII 9:5)
Consentaneum itaque fuerit de deformitate dicere, non ut signo quod quandoque fallit, sed ut caussa quae perraro effectu destituitur.
(FRANCIS BACON, SERMONES FIDELES SIVE INTERIORA RERUM, XLII. [ = English XLIV] DE DEFORMITATE 1:7)
Si a vulgo proficiscentur, ut plurimum, reflexio illa prava est et falsa, et vanos potius ac tumidos quam vera virtute praeditos comitatur.
(FRANCIS BACON, SERMONES FIDELES SIVE INTERIORA RERUM, LI. [ = English LIII] DE LAUDE 1:3)
Similiter existunt quidam futiles et vani qui, cum aliquid vel sponte procedit vel manu potentiore cietur, si modo ipsi vel minimam rei partem attigerint, continuo putant se machinam totam vertere.
(FRANCIS BACON, SERMONES FIDELES SIVE INTERIORA RERUM, LII. [= English LIV] DE VANA GLORIA 1:4)
Certe gloria vana ad propagandam perpetuam memoriam magnopere iuvat.
(FRANCIS BACON, SERMONES FIDELES SIVE INTERIORA RERUM, LII. [= English LIV] DE VANA GLORIA 1:24)
Atqui dum haec de vani gloria dissero, minime eam qualitatem intelligo quam attribut Tacitus Muciano, omnium quae dixerat feceratque arte quaddam ostentor.
(FRANCIS BACON, SERMONES FIDELES SIVE INTERIORA RERUM, LII. [= English LIV] DE VANA GLORIA 1:28)
Gloriosi prudentibus derisui sunt, stultis admirationi, parasitis praedae et escae, sibiipsis et gloriae vanae mancipia.
(FRANCIS BACON, SERMONES FIDELES SIVE INTERIORA RERUM, LII. [= English LIV] DE VANA GLORIA 1:39)
Que dum sic iret, quo pacto fallere quiret, Hunc meditatur herum solita uertigine rerum, Huicque propinquando fert talia famine blando:
(BALDO, NOUUS ESOPUS, XIV. De uulpe et leone 15:7)
Continuos pisces, ut alatur, fallere gliscens, His, sicut antique licet, insidiatur unique.
(BALDO, NOUUS ESOPUS, XVI. De coruo et angue 17:8)
Tandem correptus racionibus his uir ineptus, Sensit in exemplis mulieris tam sapientis, Insciciae quantae tempus censere sit ante, Vanaque sectari, sectandaque non meditari, Ac nisi post culpam de quoquam sumere mulctam.
(BALDO, NOUUS ESOPUS, XVII. De uiro et uase olei 18:27)
Hic reputans secum, collegam fallat at aequum.
(BALDO, NOUUS ESOPUS, XX. De fure in testimonium arborem inuocante 21:4)
Ille suis tegnis non quemquam fallere segnis, Indoluisse datur super his, pius ut uideatur, Instat et incautis uerbis ad talia comptis;
(BALDO, NOUUS ESOPUS, XXI. De lepore, gatto et pardo 22:17)
Dumque fame, siti coruus, lupus, ursa, ministri Eius, tunc aeque premerentur nocte dieque, Hoc ineunt foedus, fallatur ut iste camelus;
(BALDO, NOUUS ESOPUS, XXII. De camelo, coruo, lupo, ursa et leone 23:7)
Amodo ne fallas, tua memet ut hoc modo Pallas, Quemquam maiorem, parilem uelut inferiorem, Carnem tam uescam dabis esurientis in escam".
(BALDO, NOUUS ESOPUS, XXIII. De ariete canem simulante 24:18)

LOGIN

로그인

회원가입

SEARCH

MENU NAVIGATION