도구

도구

라틴어 문장 검색

haec igitur prima lex amicitiae sanciatur, ut ab amicis honesta petamus, amicorum causa honesta faciamus, ne exspectemus quidem dum rogemur, studium semper adsit, cunctatio absit, consilium verum dare audeamus libere, plurimum in amicitia amicorum bene suadentium valeat auctoritas, eaque et adhibeatur ad monendum non modo aperte, sed etiam acriter, si res postulabit, et adhibitae pareatur.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, Laelius de Amicitia 57:1)
itaque ut quisque minimum firmitatis haberet minimumque virium, ita amicitias appetere maxime:
(마르쿠스 툴리우스 키케로, Laelius de Amicitia 59:2)
itaque videas rebus iniustis iustos maxime dolere, imbellibus fortis, flagitiosis modestos.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, Laelius de Amicitia 60:7)
tantumque abest ut amicitiae propter indigentiam colantur, ut ei, qui opibus et copiis maximeque virtute, in qua est praesidi, minime alterius indigeant, liberalis simi sint et beneficentissimi.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, Laelius de Amicitia 65:3)
alius igitur finis verae amicitiae constituendus est, si prius, quid maxime reprehendere Scipio solitus sit, dixero.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, Laelius de Amicitia 75:4)
His igitur finibus utendum arbitror, ut, cum emendati mores amicorum sint, tum sit inter eos omnium rerum consiliorum voluntatum sine ulla exceptione communitas, ut etiam si qua fortuna accident ut minus iustae amicorum voluntates adiuvandae sint, in quibus eorum aut caput agatur aut fama, declinandum de via sit, modo ne summa turpitudo sequatur;
(마르쿠스 툴리우스 키케로, Laelius de Amicitia 78:1)
qui igitur utraque in re gravem constantem stabilem se in amicitia praestiterit, hunc ex maxime raro genere hominum iudicare debemus et paene divino.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, Laelius de Amicitia 81:8)
quin in ipso equo, cuius modo feci mentionem, si nulla res impediat, nemo est quin eo, quo consuevit, libentius utatur quam intractato et novo;
(마르쿠스 툴리우스 키케로, Laelius de Amicitia 87:3)
qui hac opinione non modo verbis, sed etiam opera levandi sunt.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, Laelius de Amicitia 92:3)
ita pulcherrima illa et maxime naturali carent amicitia per se et propter se expetita,nec ipsi sibi exemplo sunt, haec vis amicitiae et qualis et quanta sit.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, Laelius de Amicitia 101:1)
sed cum multis in rebus neglegentia plectimur, tum maxime in amicis et diligendis et colendis;
(마르쿠스 툴리우스 키케로, Laelius de Amicitia 107:3)
quo etiam magis vituperanda est rei maxime necessariae tanta incuria.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, Laelius de Amicitia 109:1)
postremo ei qui se totos tradiderunt voluptatibus, sine amicitia vitam esse nullam, si modo velint aliqua ex parte liberaliter vivere.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, Laelius de Amicitia 109:9)
atque hoc maxime iudicaretur, si quid tale possit contingere, ut aliquis nos deus ex hac hominum frequentia tolleret et in solitudine uspiam collocaret atque ibi suppeditans omnium rerum quas natura desiderat, abundantiam et copiam, hominis omnino aspiciendi potestatem eriperet - quis tam esset ferreus qui vitam ferre posset cuique non auferret fructum voluptatum omnium solitudo?
(마르쿠스 툴리우스 키케로, Laelius de Amicitia 110:3)
sed nescio quo modo verum est, quod in Andria familiaris meus dicit:
(마르쿠스 툴리우스 키케로, Laelius de Amicitia 113:1)

LOGIN

로그인

회원가입

SEARCH

MENU NAVIGATION