도구

도구

라틴어 문장 검색

quinto die inde pedestri itinere Romam ingenti cursu pervenit.
(티투스 리비우스, 로마 건국사, Liber XXXVI 258:3)
adversus quam eadem spe duae quae Punicam unam navem circumvenerant cum inferrentur, demittere remos in aquam ab utroque latere remiges stabiliendae navis causa iussit, et in advenientes hostium naves ferreas manus inicere et, ubi pugnam pedestri similem fecissent, meminisse Romanae virtutis nec pro viris ducere regia mancipia.
(티투스 리비우스, 로마 건국사, Liber XXXVI 498:2)
reliquerat Ephesum Polyxenidas audita pugna, et classi usque ad Patara Lyciae pervectus, metu stationis Rhodiarum navium, quae ad Megisten erant, in terram egressus cum paucis itinere pedestri Syriam petit.
(티투스 리비우스, 로마 건국사, Liber XXXVII 508:1)
pedestribus navalibusque copiis, ut nemo sociorum vestrorum me aequiperare posset, imperatores vestros adiuvi;
(티투스 리비우스, 로마 건국사, Liber XXXVII 617:1)
aut si acie decernere volent, eundem pugnae pedestris eventum expectate, qui equitum in certamine fuit.
(티투스 리비우스, 로마 건국사, Liber XLII 671:1)
Henricus, autem, Clintonius, eques Britannus, qui, tempore eo, copiis omnibus Britanni regis, his in regionibus, praefuit, auxilii ad Cornwallis nihil mittere poterat;
(프란키스 글라스, Washingtonii Vita, CAPUT DECIMUM TERTIUM.38)
Conditionum harum, a Britannis tum primum oblatarum, nuncium primum a Tryon, duce Britanno, qui tunc temporis Eboraco Novo praefuit, accepit Washingtonius.
(프란키스 글라스, Washingtonii Vita, CAPUT UNDECIMUM.51)
insvetos acies inferre pedestres quia saxis, quae torrens intulerat, inpediti Arcades, omissis equis pedestrem pugnam insueti inierant et a Latinis pellebantur.
(마우루스 세르비우스 호노라투스, Commentary on the Aeneid of Vergil, SERVII GRAMMATICI IN VERGILII AENEIDOS LIBRVM DECIMVM COMMENTARIVS., commline 3641)
Nam prope oppidum Sancti Albani in Britannia praelium commissum fuerat in quo Britanni profligati sunt, duxque Aurelianensis et princeps Aurasionsis capti, caesis ex copiis Britannorum sex millibus, atqud inter eos domino de Woodvilla et cohorte eius prope universa dum fortissime dimicarent.
(FRANCIS BACON, HISTORIA REGNI HENRICI SEPTIMI REGIS ANGLIAE, CAPITULUM TERTIUM 25:8)
Domini Jay legationem, ultimam cum Britannis pacem servandi rationem, merito, duxit Washingtonius, foederisque, modo cum Britannis icti, rejectionem belli praenunciam proculdubio fore probe cognovit.
(프란키스 글라스, Washingtonii Vita, CAPUT DUODEVICESIMUM.48)
Quamvis commoda nonnulla, foedere isto, Britannis concessa fuissent, nullum, tamen, foedus Americanis commodius, illo tempore, a Britannis impetrari aut extorqueri poterat.
(프란키스 글라스, Washingtonii Vita, CAPUT DUODEVICESIMUM.83)
ut scilicet rex Gallus a bello Britannico desisteret, aut si necessario bellum habendum esset, in bonam partem acciperet si populi sui precibus motus (qui caussae Britannorum tanquam veterum amicorum et foederatorum suorum impense favebant) suppetias eis mitteret, protestando nihilominus se, quo leges amicitiae et foederum cum Gallia religiose servaret, copiis suis imperare in animo habere ut Britannis quidem succurrerent, ad Gallos autem bellum minime extenderent, nisi quatenus ad possessionem Britanniae tuendam.
(FRANCIS BACON, HISTORIA REGNI HENRICI SEPTIMI REGIS ANGLIAE, CAPITULUM TERTIUM 25:6)

LOGIN

로그인

회원가입

SEARCH

MENU NAVIGATION