도구

도구

라틴어 문장 검색

(quod carmen, licet decasillabum videatur, secundum rei veritatem endecasillabum est:
(단테 알리기에리, DE VULGARI ELOQUENTIA, LIBER SECUNDUS 61:1)
5. Et licet hoc quod dictum est celeberrimum carmen, ut dignum est, videatur omnium aliorum, si eptasillabi aliqualem societatem assumat, dummodo principatum obtineat, clarius magisque sursum superbire videtur.
(단테 알리기에리, DE VULGARI ELOQUENTIA, LIBER SECUNDUS 75:1)
8. Et sic, recolligentes predicta, endecasillabum videtur esse superbissimum carmen:
(단테 알리기에리, DE VULGARI ELOQUENTIA, LIBER SECUNDUS 78:1)
1. Quia circa vulgare illustre nostra versatur intentio, quod nobilissimum est aliorum, et ea que digna sunt illo cantari discrevimus, que tria nobilissima sunt, ut superius est astructum, et modum cantionarium selegimus illis, tanquam aliorum modorum summum, et, ut ipsum perfectius edocere possimus, quedam iam preparavimus, stilum videlicet atque carmen, nunc de constructione agamus.
(단테 알리기에리, DE VULGARI ELOQUENTIA, LIBER SECUNDUS 80:1)
Posset adhuc inveniri plurium sillabarum vocabulum sive verbum, sed quia capacitatem omnium nostrorum carminum superexcedit, rationi presenti non videtur obnoxium, sicut est illud honorificabilitudinitate, quod duodena perficitur sillaba in vulgari et in gramatica tredena perficitur in duobus obliquis.
(단테 알리기에리, DE VULGARI ELOQUENTIA, LIBER SECUNDUS 116:5)
primo circa cantus divisionem, secundo circa partium habitudinem, tertio circa numerum carminum et sillabarum.
(단테 알리기에리, DE VULGARI ELOQUENTIA, LIBER SECUNDUS 134:2)
6. Quare sic colligere possumus ex predictis diffinientes, et dicere stantiam esse sub certo cantu et habitudine limitatam carminum et sillabarum compagem.
(단테 알리기에리, DE VULGARI ELOQUENTIA, LIBER SECUNDUS 136:1)
Igitur ad habendam cantionis cognitionem quam inhiamus, nunc diffinientia suum diffiniens sub compendio ventilemus, et primo de cantu, deinde de habitudine, et postmodum de carminibus et sillabis percontemur.
(단테 알리기에리, DE VULGARI ELOQUENTIA, LIBER SECUNDUS 138:3)
hec etenim circa cantus divisionem atque contextum carminum et rithimorum relationem consistit;
(단테 알리기에리, DE VULGARI ELOQUENTIA, LIBER SECUNDUS 146:2)
3. Nam quandoque frons versus excedit in sillabis et carminibus, vel excedere potest;
(단테 알리기에리, DE VULGARI ELOQUENTIA, LIBER SECUNDUS 148:1)
4. Quandoque in carminibus excedere et in sillabis superari potest, ut si frons esset pentametra et quilibet versus esset dimeter, et metra frontis eptasillaba et versus endecasillaba essent.
(단테 알리기에리, DE VULGARI ELOQUENTIA, LIBER SECUNDUS 149:1)
5. Quandoque versus frontem superant sillabis et carminibus, ut in illa quam dicimus,
(단테 알리기에리, DE VULGARI ELOQUENTIA, LIBER SECUNDUS 150:1)
non etenim potuit in pedes dividi, cum equalitas carminum et sillabarum requiratur in pedibus inter se, et etiam in versibus inter se.
(단테 알리기에리, DE VULGARI ELOQUENTIA, LIBER SECUNDUS 152:2)
Possent etenim versus frontem superare carminibus, et sillabis superari, puta si versus duo essent et uterque trimeter, et eptasillaba metra, et frons esset pentametra, duobus endecasillabis et tribus eptasillabis contexta.
(단테 알리기에리, DE VULGARI ELOQUENTIA, LIBER SECUNDUS 153:2)
7. Quandoque vero pedes caudam superant carminibus et sillabis, ut in illa quam diximus
(단테 알리기에리, DE VULGARI ELOQUENTIA, LIBER SECUNDUS 154:1)

LOGIN

로그인

회원가입

SEARCH

MENU NAVIGATION