도구

도구

라틴어 문장 검색

Capite censos autem primus C. Marius, ut quidam ferunt bello Cimbrico, difficillimis reipublicae temporibus, vel potius, ut Sallustius ait, bello Iugurthino, milites scripsisse traditur, cum id factum ante in nulla memoria extaret.
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Sextus Decimus, X 15:1)
Verba autem Sallusti in Historia Iugurthina de C. Mario consule et de capite censis haec sunt:
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Sextus Decimus, X 17:1)
Ipse interea milites scribere, non more maiorum nec ex classibus, sed ut libido cuiusque erat, capite censos plerosque.
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Sextus Decimus, X 17:2)
Mitridatem, Ponti regem, quinque et viginti gentium linguis locutum;
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Septimus Decimus, XVII 1:1)
Pompeio bello superatus est, quinque et viginti gentium quas sub dicione habuit linguas percalluit earumque omnium gentium viris haut umquam per interpretem conlocutus est, sed ut quemque ab eo appellari usus fuit, proinde lingua et oratione ipsius non minus scite quam si gentilis eius esset locutus est.
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Septimus Decimus, XVII 3:2)
Annis deinde postea paulo pluribus quam viginti, pace cum Poenis facta, consulibus C. Claudio Centhone, Appii Caeci filio, et M. Tuditano, primus omnium L. Livius poeta tabulas docere Romae coepit post Sophoclis et Euripidis mortem annis plus fere centum et sexaginta, post Menandri annis circiter quinquaginta duobus.
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Septimus Decimus, XXI 42:1)
Est autem hemiolios qui numerum aliquem totum in sese habet dimidiumque eius, ut tres ad duo, quindecim ad decem, triginta ad viginti;
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Octavus Decimus, XIV 5:1)
'Si iniuriam alteri faxsit, viginti quinque aeris poenae sunto'?
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Vicesimus, I 13:2)
Quis enim erit tam inops, quem ab iniuriae faciendae libidine viginti quinque asses deterreant?
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Vicesimus, I 13:3)
ut quemque depalmaverat, numerari statim secundum Duodecim Tabulas quinque et viginti asses iubebat.
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Vicesimus, I 14:5)
"Iniurias factas quinque et viginti assibus sanxerunt.
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Vicesimus, I 32:1)
Horum titulorum primus maxime erat favorabilis, quique animos subditorum sibi potissimum conciliare posset, qui per spatium viginti duorum annorum quibus Edwardus Quartus regnarat, opinionem penitus imbiberat de iure rosae albae sive familiae Eboracensis, atque in eam stirpem propter benignum et gratiosum eiusdem Edwardi, praecipue posterioribus vitae suae annis, regimen propendebant.
(FRANCIS BACON, HISTORIA REGNI HENRICI SEPTIMI REGIS ANGLIAE, CAPITULUM PRIMUM 5:23)
Quippe qui eodem correpti erant, si intra spacium viginti quatuor horarum non morerentur, securi fere et sine metu erant.
(FRANCIS BACON, HISTORIA REGNI HENRICI SEPTIMI REGIS ANGLIAE, CAPITULUM PRIMUM 14:4)
Ordinatio fuit talis, ut omnes domus agricolationis quibus fuerit annexa viginti iugera terrae aut amplius in perpetuum sustentarentur et conservarentur absque decasu, una cum portione terrae competente quae a domibus illis nullo modo separari posset, ut et per statutum aliod quoddam successoris sui tempore factum fusius declaratum fuit.
(FRANCIS BACON, HISTORIA REGNI HENRICI SEPTIMI REGIS ANGLIAE, CAPITULUM QUARTUM 7:13)
Angli his copiis non tantum Ravenstonum veluti in ergastullum compulerunt, ita ut se nullam in partem commovere poterat, et similiter maritimam Slusiae partem obsidione cinxerunt, verum etiam unum ex castellis Slusiae adorti sunt atque insultum per dies viginti subinde renovarunt (sub refluxum maris semper a navibus exeuntes) ita ut in magnam caedem eorum qui castellum defendebant facerent, qui assidue ut eos repellerent pugnabant, licet ex parte etiam Angliorum quinquaginta viri cecidissent, inter quos fuit frater comitis Oxoniae.
(FRANCIS BACON, HISTORIA REGNI HENRICI SEPTIMI REGIS ANGLIAE, CAPITULUM QUINTUM 12:2)

LOGIN

로그인

회원가입

SEARCH

MENU NAVIGATION