도구

도구

라틴어 문장 검색

Rursus si ponantur duo tetragoni ex superius descriptis, id est primus et secundus et in unum colligantur, et medius eorum parte altera longior his multiplicetur, tetragonus fit. Namque unus et iiij, si iungantur, v faciunt.
(보이티우스, De Arithmetica, Liber secundus, Ex eiusdem atque alterius numeri natura qui sunt quadratus et parte altera longior, omnes proportionum habitudines constare 30:2)
Et ad eundem modum in aliis hoc modo dispositis numeris, quos supra descripsimus, idem constat intellegi.
(보이티우스, De Arithmetica, Liber secundus, Ex eiusdem atque alterius numeri natura qui sunt quadratus et parte altera longior, omnes proportionum habitudines constare 30:4)
Secundum quem numerum et priores quinque habitudines comparationesque descriptae sunt, ubi quinque maioribus proportionibus, quos vocavimus duces, minores aptavimus alios terminos, quos comites diximus.
(보이티우스, De Arithmetica, Liber secundus, Quae apud antiquos proportionalitas fuerit; quas posteriores addiderint 1:5)
Tres enim ter bis xviij concludunt.
(보이티우스, De Arithmetica, Liber secundus, Quod superficies una tantum in proportionalitatibus medietate iungantur, solidi vero numeri duabus medietatibus in medio collocatis 1:27)
Et quoniam triplus duas continet consonantias, diapente scilicet et diapason, in huius triplicis dispositione in differentiis eundem rursus triplum repperiemus, secundum subter descriptum modum.
(보이티우스, De Arithmetica, Liber secundus, Quare dicta sit armonica medietas ea, quae digesta est 7:1)
Talis habitus talisque uultus erat, cum te cum naturae secreta rimarer, cum mihi siderum uias radio describeres, cum mores nostros totiusque uitae rationem ad caelestis ordinis exempla formares?
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Primus, VIII 1:8)
Postremo idem de tota concludere fortuna licet, in qua nihil expetendum, nihil natiuae bonitatis inesse manifestum est, quae nec se bonis semper adiungit et bonos quibus fuerit adiuncta non efficit.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Secundus, XI 2:13)
In hoc igitur minimo puncti quodam puncto circumsaepti atque conclusi de peruulganda fama, de proferendo nomine cogitatis, ut quid habeat amplum magnificumque gloria tam angustis exiguisque limitibus artata?
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Secundus, XIII 1:10)
— Firmissime, inquam, uerissimeque conclusum est.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Tertius, XIX 1:8)
quare quod omnium principium sit id etiam sui substantia summum esse bonum uerissima ratione concluserim.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Tertius, XIX 2:21)
— Nihil, inquam, nec reapse uerius nec ratiocinatione firmius nec deo dignius concludi potest.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Tertius, XIX 3:8)
— Securo igitur concludere licet dei quoque in ipso bono nec usquam alio sitam esse substantiam.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Tertius, XIX 4:27)
— Atqui hoc uerissima, inquit, ratione patefaciam, maneant modo quae paulo ante conclusa sunt.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Tertius, XXI 1:6)
— Cuncta igitur bonum petunt, quod quidem ita describas licet ipsum bonum esse quod desideretur ab omnibus.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Tertius, XXI 2:32)
quam, inquam, me non modo ea quae conclusa est summa rationum, uerum multo magis haec ipsa quibus uteris uerba delectant, ut tandem aliquando stultitiam magna lacerantem sui pudeat!
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Tertius, XXIII 2:30)

LOGIN

로그인

회원가입

SEARCH

MENU NAVIGATION