라틴어 문장 검색

sed fervidi animi vir, ut in publico periculo ante, sic tum in suo, non tribunos modo sed plebem oratione feroci refutando, exprobrandoque T. Meneni damnationem mortemque, cuius patris munere restituta quondam plebs eos ipsos quibus tum saeviret magistratus, eas leges haberet, periculum audacia discussit.
(티투스 리비우스, 로마 건국사, Liber II 583:2)
consules, nihil Meneni damnatione, nihil periculo deterriti Servili, summa vi resistunt.
(티투스 리비우스, 로마 건국사, Liber II 594:3)
Marci, Meneni damnationem et mortem sibi proponat ante oculos.
(티투스 리비우스, 로마 건국사, Liber II 598:1)
iam aderat iudicio dies apparebatque volgo homines in damnatione Caesonis libertatem agi credere.
(티투스 리비우스, 로마 건국사, Liber III 138:1)
cum ad iudicium ire non auderet, omnes eae res in unum congruentes haud magis dubiam damnationem Volsci quam Caesonis Volscio teste fuerat faciebant.
(티투스 리비우스, 로마 건국사, Liber III 261:1)
sed, ut exprimatur tandem confessio subactam domitamque esse gentem, sub iugum abituros.
(티투스 리비우스, 로마 건국사, Liber III 309:5)
ante omnia adiuvit memoria damnationis Sergi ac Vergini.
(티투스 리비우스, 로마 건국사, Liber V 159:1)
idque omen pertinuisse postea eventu rem coniectantibus visum ad damnationem ipsius Camilli, captae deinde urbis Romanae, quod post paucos accidit annos, cladem.
(티투스 리비우스, 로마 건국사, Liber V 250:2)
sua ipsi opera laboremque inritum, praeterquam quod hostes superbe increpabant, cum miserabili confessione eludentes.
(티투스 리비우스, 로마 건국사, Liber IX 27:1)
nunc ab nobis et confessio culpae exprimitur, et, ut a confessis, res extemplo repetuntur.
(티투스 리비우스, 로마 건국사, Book XXI권 170:2)
quid enim adhortari referret aut eos equites, qui equitatum hostium ad Rhodanum flumen egregie vicissent, aut eas legiones cum quibus fugientem hunc ipsum hostem secutus confessionem cedentis ac detractantis certamen pro victoria habui?
(티투스 리비우스, 로마 건국사, Book XXI권 408:1)
victoriam hosti extorqueamus, confessionem erroris civibus.
(티투스 리비우스, 로마 건국사, Libri XXII 355:4)
tum experta nobilitas parum fuisse virium in competitoribus eius L. Aemilium Paulum, qui cum M. Livio consul fuerat, ex damnatione collegae, ex qua prope ambustus evaserat, infestum plebei, diu ac multum recusantem ad petitionem compellit.
(티투스 리비우스, 로마 건국사, Libri XXII 426:1)
postero die Romanus in aciem descendit, Poenus, tacita etiam confessione victus castris se tenuit.
(티투스 리비우스, 로마 건국사, Liber XXIV 218:1)
confessio expressa hosti quanta vis in.
(티투스 리비우스, 로마 건국사, Liber XXVI 232:2)

SEARCH

MENU NAVIGATION