도구

도구

라틴어 문장 검색

quae cuncta aerii discerpunt irrita venti.
(가이우스 발레리우스 카툴루스, 노래, Long Poems , Poem 64 4:6)
immemor at iuvenis fugiens pellit vada remis, irrita ventosae linquens promissa procellae.
(가이우스 발레리우스 카툴루스, 노래, Long Poems , Poem 6419)
sed quae se impuro dedit adulterio, illius ah mala dona levis bibat irrita pulvis:
(가이우스 발레리우스 카툴루스, 노래, Elegies , Poem 6630)
Igitur in hanc Dei manifestissimam voluntatem quicunque temere presumendo tumescunt, si gladius Eius qui dicit "Mea est ultio" de celo non cecidit, ex nunc severi iudicis adventante iudicio pallore notentur.
(단테 알리기에리, Epistolae 37:3)
- Munitionis, cui nomen Castellum Necessitas, fortis at irrita defensio.
(프란키스 글라스, Washingtonii Vita, CAPUT PRIMUM.5)
Mortuo tribuno, summum imperium Washingtonio delatum est, qui, cujusdam munitionis forti quanquam irrita defensione, strenui militis nomen, gloriamque permagnam comparavit.
(프란키스 글라스, Washingtonii Vita, CAPUT PRIMUM.33)
At haec monita tam salutaria fere irrita fuere.
(프란키스 글라스, Washingtonii Vita, CAPUT NONUM.13)
Foedere tandem a Congressu sancito, id irritum efficere, a quibusdam enixe tentatum;
(프란키스 글라스, Washingtonii Vita, CAPUT DUODEVICESIMUM.53)
Senatum vero Americanum foedera sancire, aut irrita efficere posse.
(프란키스 글라스, Washingtonii Vita, CAPUT DUODEVICESIMUM.70)
"cum luxuriatae fuerint in Christo, nubere volunt habentes damnationem, quia primam fidem inritam fecerunt."
(히에로니무스, 편지들, An Eustochium 23:28)
prima est haec ultio, quod se iudice nemo nocens absolvitur, improba quamvis gratia fallaci praetoris vicerit urna.
(유베날리스, 풍자, 5권, Satura XIII2)
plurima felix paulatim vitia atque errores exuit omnes, prima docet rectum sapientia, quippe minuti semper et infirmi est animi exiguique voluptas ultio, continuo sic collige, quod vindicta nemo magis gaudet quam femina.
(유베날리스, 풍자, 5권, Satura XIII74)
"iustissima centurionum cognitio est igitur de milite, nec mihi derit ultio, si iustae defertur causa querellae."
(유베날리스, 풍자, 5권, Satura XVI5)
Sic fraus proditorum irrita fuit.
(루키우스 안나이우스 플로루스, Epitome Rerum Romanorum, 1권, A Romulo tempora regum septem 37:3)
Igitur Bruto Collatinoque ducibus et auctoribus, quibus ultionem sui moriens matrona mandaverat, populus Romanus ad vindicandum libertatis ac pudicitiae decus quodam quasi instinctu deorum concitatus regem repente destituit, bona diripit, agrum Marti suo consecrat, imperium in eosdem libertatis suae vindices transfert, mutato tamen et iure et nomine.
(루키우스 안나이우스 플로루스, Epitome Rerum Romanorum, 1권, DE MUTATIONE REI PUBLICAE 1:1)

LOGIN

로그인

회원가입

SEARCH

MENU NAVIGATION