라틴어 문장 검색

et istum aemulum, Quod poteris, ab ea pellito.
(푸블리우스 테렌티우스 아페르, 환관, act 2, scene 131)
Miles vero sibi putare adductum ante oculos aemulum:
(푸블리우스 테렌티우스 아페르, 환관, act 4, scene 110)
parte prior, partem rostro premit aemula Pristis.
(푸블리우스 베르길리우스 마로, 아이네아스, Book 5권 9:3)
his ego suetus, dum melior vires sanguis dabat, aemula necdum temporibus geminis canebat sparsa senectus.
(푸블리우스 베르길리우스 마로, 아이네아스, Book 5권 16:19)
Sed tum, forte cava dum personat aequora concha, demens, et cantu vocat in certamina divos, aemulus exceptum Triton, si credere dignum est, inter saxa virum spumosa inmerserat unda.
(푸블리우스 베르길리우스 마로, 아이네아스, Book 6권 7:7)
Per vos et fortia facta, per ducis Evandri nomen devictaque bella Opemque meam, patriae quae nunc subit aemula laudi, fidite ne pedibus.
(푸블리우스 베르길리우스 마로, 아이네아스, Book 10권 17:3)
Neu propius tectis taxum sine, neve rubentes ure foco cancros, altae neu crede paludi, aut ubi odor caeni gravis aut ubi concava pulsu saxa sonant vocisque offensa resultat imago.
(푸블리우스 베르길리우스 마로, 농경시, Book 4권 2:13)
diffidit urbium portas vir Macedo et subruit aemulos reges muneribus;
(퀸투스 호라티우스 플라쿠스, Carmina, Book 3권, Poem 165)
namque et nobilis et decens et pro sollicitis non tacitus reis et centum puer artium late signa feret militiae tuae et, quandoque potentior largi muneribus riserit aemuli, Albanos prope te lacus ponet marmoream sub trabe citrea.
(퀸투스 호라티우스 플라쿠스, Carmina, Book 4권, Poem 17)
tibia non, ut nunc orichalco, vincta tubaeque aemula, sed tenuis simplexque foramine pauco adspirare et adesse choris erat utilis atque nondum spissa nimis complere sedilia flatu;
(퀸투스 호라티우스 플라쿠스, De Arte Poetica liber 7:5)
verum ubi oves furto, morbo periere capellae, spem mentita seges, bos est enectus arando, offensus damnis media de nocte caballum arripit iratusque Philippi tendit ad aedis.
(퀸투스 호라티우스 플라쿠스, Epistles, 1권, poem 753)
rupit Iarbitam Timagenis aemula lingua, dum studet urbanus tenditque disertus haberi.
(퀸투스 호라티우스 플라쿠스, Epistles, 1권, poem 198)
nam siquid in Flacco viri est, non feret adsiduas potiori te dare noctes et quaeret iratus parem nec semel offensi cedet constantia formae, si certus intrarit dolor.
(퀸투스 호라티우스 플라쿠스, Epodon, poem 153)
quam neque finitimi valuerunt perdere Marsi minacis aut Etrusca Porsenae manus, aemula nec virtus Capuae nec Spartacus acer novisque rebus infidelis Allobrox nec fera caerulea domuit Germania pube parentibusque abominatus Hannibal:
(퀸투스 호라티우스 플라쿠스, Epodon, poem 162)
num Laelius aut qui duxit ab oppressa meritum Carthagine nomen ingenio offensi aut laeso doluere Metello famosisque Lupo cooperto versibus?
(퀸투스 호라티우스 플라쿠스, Satyrarum libri, 2권, Fingit se cum Trebatio deliberare utrum a scribendis satyris abstineat. 1:12)

SEARCH

MENU NAVIGATION