도구

도구

라틴어 문장 검색

eam suam esse filiam, seque eam peperisse sancte adiurabat mihi.
(티투스 마키우스 플라우투스, Cistellaria, act 2, scene 343)
periisti hercle, ni * * * * hoc longe destiti instare, usque adeo donec se adiurat anus iam mihi monstrare.
(티투스 마키우스 플라우투스, Cistellaria, act 2, scene 367)
Per Iovem deosque omnis adiuro, uxor, (satin hoc est tibi?
(티투스 마키우스 플라우투스, Menaechmi, act 4, scene 287)
Per Iovem deosque omnis adiuro, uxor (satin hoc est tibi?
(티투스 마키우스 플라우투스, Menaechmi, act 4, scene 2225)
Per Iovem adiuro patrem, med erum tuom non esse.
(티투스 마키우스 플라우투스, Menaechmi, act 5, scene 771)
Di immortales omnipotentes, quid est apud vos pulchrius?
(티투스 마키우스 플라우투스, Poenulus, act 1, scene 270)
"Revera, domine, inquit, omnipotens Pater, omnipotens Filius, omnipotens Spiritus sanctus;
(피에르 아벨라르, Abaelardi ad amicum suum consolataria epistola, DE COMBUSTIONE IPSIUS LIBRI 2:2)
Quo audito Terricus quidam, scolaris magister, irridendo /f.10rd/ subintulit illud Athanasii "Et tamen non tres omnipotentes, sed unus omnipotens".
(피에르 아벨라르, Abaelardi ad amicum suum consolataria epistola, DE COMBUSTIONE IPSIUS LIBRI 1:4)
quidam tamen volunt 'iuro' tunc dici debere, cum confirmamus aliquid aut promittimus, ut 'iuro me facturum', 'adiuro' vero, cum negamus, ut 'adiuro me non posse', 'adiuro me non fecisse':
(마우루스 세르비우스 호노라투스, Commentary on the Aeneid of Vergil, SERVII GRAMMATICI IN VERGILII AENEIDOS LIBRVM DVODECIMVM COMMENTARIVS., commline 8162)
Neque enim veraciter vocatur omnipotens, nisi quoniam quaecunque vult potest, nec voluntate cujuspiam creaturae voluntatis omnipotentis impeditur effectus.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber primus 9:3)
Cum autem inde omnipotens dicatur, ut supra meminimus, quia semper quidquid velit possit, semper aeque omnipotens est, cum semper quidquid velit, certum sit cum complere posse, nec ejus unquam voluntatem aliquo impedimento disturbari posse.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber tertius 22:3)
Cum itaque de Patre Maximus dixerit quod per ingenitam deitatem sit omnipotens, id est per hoc quod cum sit Deus, sit etiam ingenitus, illa quoque propria Patris potentia qua solus ipse a se non ab alio subsistit, unde solus ipse ingenitus dicitur, in omnipotentia comprehenditur, et sic eum intellexit omnipotentem, ut quidquid ad potentiam attinet, non solum quantum ad operationis effectum, verum etiam quantum ad subsistendi modum, ei tanquam prope diligentius accipi potest per omnipotentiam Pater, ac si dicamus eum per omnipotentiam, quae ei, ut dictum est, specialiter tribuitur, de ipso Sapientiam suam tanquam Filium generare, cum ipsa scilicet divina Sapientia aliquid sit de divina omnipotentia, cum sit ipsa quoque aliqua potentia.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber primus 14:14)

LOGIN

로그인

회원가입

SEARCH

MENU NAVIGATION