라틴어 문장 검색

nec genus ornatus unum est:
(푸블리우스 오비디우스 나소, Ars amatoria, Liber III 28:1)
adicit ornatus proxima quaeque dies.
(푸블리우스 오비디우스 나소, Ars amatoria, Liber III 31:2)
nos facimus placitae late praeconia formae:
(푸블리우스 오비디우스 나소, Ars amatoria, Liber III 113:1)
talia caelestes fieri praeconia gaudent, ut sua quid valeant numina teste probent.
(푸블리우스 오비디우스 나소, Ex Ponto, Ex Ponto, poem 138)
hanc cave degeneres, ut sint praeconia nostra vera, vide famae quod tuearis opus.
(푸블리우스 오비디우스 나소, Ex Ponto, 3권, poem 121)
carmina vestrarum peragunt praeconia laudum, neve sit actorum fama caduca cavent.
(푸블리우스 오비디우스 나소, Ex Ponto, 4권, poem 821)
protinus in medias ornatus desilit undas:
(푸블리우스 오비디우스 나소, 행사력, 2권65)
hanc secum Tanaquil sacris de more peractis iussit in ornatum fundere vina focum:
(푸블리우스 오비디우스 나소, 행사력, 6권408)
Nunc videor debere tui praeconia rebus Herculis, o Rhodiae rector pulcherrime classis?
(푸블리우스 오비디우스 나소, 변신 이야기, Book 12권 57:18)
quantumcumque tamen praeconia nostra valebunt, carminibus vives tempus in omne meis.
(푸블리우스 오비디우스 나소, 슬픔, 1권, poem 612)
invenies vestri praeconia nominis illic, invenies animi pignora multa mei.
(푸블리우스 오비디우스 나소, 슬픔, 2권, poem 129)
denique vindictae si sit mihi nulla facultas, Pierides vires et sua tela dabunt, quod Scythicis habitem longe summotus in oris, siccaque sint oculis proxima signa meis, nostra per inmensas ibunt praeconia gentes, quodque querar notum qua patet orbis erit.
(푸블리우스 오비디우스 나소, 슬픔, 4권, poem 96)
illa tamen nunc me composuisse piget, ut cecidi, subiti perago praeconia casus, sumque argumenti conditor ipse mei.
(푸블리우스 오비디우스 나소, 슬픔, 5권, poem 16)
sed ab auribus omnis Fluxerat ornatus, caput et iam coctile Bahal finxerat auriculasque suo spoliarat honore, dux populi peccantis adest de monte corusci luminis adloquioque Dei, tabulasque tremendo incisas digito caeca ad tentoria defert, sed cadit in faciem plebs non visura profundae legis in effigie scriptum per enigmata Christum, infelix, quae luce oculos praestricta paventes texerit et presso faciem velarit amictu!
(프루덴티우스, Apotheosis, section 3106)
si gens surda negat sibi tot praeconia de te, tam multas rerum voces elementaque tantae nuntia laetitiae stolidas intrare per aures, audiat insanum bacchantis energima monstri, quod rabidus clamat capta inter viscera daemon, et credat miseranda suis.
(프루덴티우스, Apotheosis, section 3126)

SEARCH

MENU NAVIGATION