도구

도구

라틴어 문장 검색

71. Tametsi “multa malitia hominum esset in terra” (Gn 6,5) et “paenituit Dominum quod hominem fecisset” (Gn 6,6), tamen per Noe, qui integer iustusque manebat, decrevit Deus salutis viam facere.
(교황, 프란치스코, 회칙, 찬미받으소서 92:1)
Hoc secum fert ut quis etiam agnoscat suos errores, peccata, vitia vel neglegentias, toto corde eum paeniteat, intrinsecus mutet.
(교황, 프란치스코, 회칙, 찬미받으소서 278:2)
iam paenitet?
(프루덴티우스, Apotheosis, section 3158)
piget, pudescit, paenitet, nec teste quisquam lumine peccare constanter potest.
(프루덴티우스, Liber Cathemerinon, Hymnus Matutinus8)
sed paenitendi dum datur diecula, si forte vellent inprobam libidinem veteresque nugas condomare ac frangere, suspendit ictum terror exorabilis, paulumque dicta substitit sententia.
(프루덴티우스, Liber Cathemerinon, Hymnus ieiunantium22)
pudet exacti iam temporis, odit praeteritos foedis cum religionibus annos, mox ubi, contiguos fossis muralibus agros sanguine iustorum innocuo maduisse recordans, invidiosa videt tumulorum millia circum, tristis iudicii mage paenitet ac dicionis effrenis nimiaeque sacris pro turpibus irae.
(프루덴티우스, Contra Symmachum, 1권159)
utimur et ruris reditu et ratione colendi, exercere manum non paenitet:
(프루덴티우스, Contra Symmachum, 2권, section 2351)
"si te morarum paenitet, finem citum subeas licebit:"
(프루덴티우스, Peristephanon Liber, Sancti Romani Martyris contra Gentiles Dicta.1339)
mox et triformis angelorum trinitas senis revisit hospitis mapalia, et iam vietam Sarra in alvum fertilis munus iuventae mater exsanguis stupet, herede gaudens, et cachinni paenitens.
(프루덴티우스, Psychomachia, preface 11)
"paeniteat, per si qua movet reverentia summi numinis, hoc tam dulce malum voluisse nefanda proditione sequi;"
(프루덴티우스, Psychomachia, section 1102)
"sed quia paenituit, nec sors lacrimabilis illa est, nec tinguit patrias sententia saeva secures, en ego Sobrietas, si conspirare paratis, pando viam cunctis virtutibus, ut malesuada Luxuries, multo stipata satellite, poenas cum legione sua Christo sub iudice pendat."
(프루덴티우스, Psychomachia, section 1104)
Verum enim, quando bene promeruit, fiat:
(푸블리우스 테렌티우스 아페르, 아델포이, act 2, scene 1141)
Ita velim me promerentem ames dum vivas mi pater, Ut me hoc delictum admisisse in me id mihi vehementer dolet, Et me tui pudet.
(푸블리우스 테렌티우스 아페르, 아델포이, act 4, scene 5122)
Ego Charine neutiquam officium liberi esse hominis puto Cum is nihil promereat postulare id gratiae adponi sibi.
(푸블리우스 테렌티우스 아페르, 안드리아, act 2, scene 194)
An poenitebat flagitii te auctore quod fecisset Adolescens, ni miserum insuper etiam patri indicares?
(푸블리우스 테렌티우스 아페르, 환관, act 5, scene 634)

LOGIN

로그인

회원가입

SEARCH

MENU NAVIGATION