도구

도구

라틴어 문장 검색

Ut porro firmissimum hoc adferri videtur cur deos esse credamus, quod nulla gens tam fera, nemo omnium tam sit inmanis, cuius mentem non imbuerit deorum opinio (multi de diis prava sentiunt - id enim vitioso more effici solet - , omnes tamen esse vim et naturam divinam arbitrantur, nec vero id conlocutio hominum aut consessus efficit, non institutis opinio est confirmata, non legibus;
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 투스쿨라눔의 대화, 1권 30:1)
nihil est inquit malum nisi quod turpe atque vitiosum est.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 투스쿨라눔의 대화, 2권 29:4)
ego illud, quicquid sit, tantum esse, quantum videatur, non puto, falsaque eius visione et specie moveri homines dico vehementius, doloremque [eius] omnem esse tolerabilem.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 투스쿨라눔의 대화, 2권 42:7)
' Omninoque omnes clari et nobilitati labores continuo fiunt etiam tolerabiles.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 투스쿨라눔의 대화, 2권 62:3)
num manus adfecta recte est, cum in tumore est, aut num aliud quodpiam membrum tumidum ac turgidum non vitiose se habet?
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 투스쿨라눔의 대화, 3권 18:10)
aut qui tolerabilius feret incommodum, qui cognoverit necesse esse homini tale aliquid accidere?
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 투스쿨라눔의 대화, 3권 55:2)
cum enim paupertatis una eademque sit vis, quidnam dici potest, quam ob rem C. Fabricio tolerabilis ea fuerit, alii negent se ferre posse?
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 투스쿨라눔의 대화, 3권 56:5)
non enim id solum continet ea disputatio, ut cognitionem adferat generis humani, sed significat tolerabilia esse, quae et tulerint et ferant ceteri.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 투스쿨라눔의 대화, 3권 57:2)
nam et qui non levantur, ipsi ad miseriam invitant, et qui suos casus aliter ferunt atque ut auctores aliis ipsi fuerunt, non sunt vitiosiores quam fere plerique, qui avari avaros, gloriae cupidos gloriosi reprehendunt.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 투스쿨라눔의 대화, 3권 73:10)
itaque eas definiunt pressius, ut intellegatur, non modo quam vitiosae, sed etiam quam in nostra sint potestate.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 투스쿨라눔의 대화, 4권 14:5)
ex perturbationibus autem primum morbi conficiuntur, quae vocant illi νοσήματα, eaque quae sunt eis morbis contraria, quae habent ad res certas vitiosam offensionem atque fastidium, deinde aegrotationes, quae appellantur a Stoicis ἀρρωστήματα, isque item oppositae contrariae offensiones.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 투스쿨라눔의 대화, 4권 23:1)
omninoque, quae crescentia perniciosa sunt, eadem sunt vitiosa nascentia;
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 투스쿨라눔의 대화, 4권 41:3)
virum denique videri negant qui irasci nesciet, eamque, quam lenitatem nos dicimus, vitioso lentitudinis nomine appellant.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 투스쿨라눔의 대화, 4권 43:8)
obtrectare vero alteri aut illa vitiosa aemulatione, quae rivalitati similis est, aemulari quid habet utilitatis, cum sit aemulantis angi alieno bono quod ipse non habeat, obtrectantis autem angi alieno bono, quod id etiam alius habeat?
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 투스쿨라눔의 대화, 4권 56:5)
verum tamen haec est certa et propria sanatio, si doceas ipsas perturbationes per se esse vitiosas nec habere quicquam aut naturale aut necessarium, ut ipsam aegritudinem leniri videmus, cum obicimus maerentibus imbecillitatem animi ecfeminati, cumque eorum gravitatem constantiamque laudamus, qui non turbulente humana patiantur.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 투스쿨라눔의 대화, 4권 60:2)

LOGIN

로그인

회원가입

SEARCH

MENU NAVIGATION