도구

도구

라틴어 문장 검색

Sed cum is numerus neque solis cursui neque lunae ra­tionibus conveniret, nonnumquam usu veniebat ut frigus anni aestivis mensibus et contra calor hiemalibus proveniret:
(Macrobii Saturnalia, Liber I, XII. 39:1)
Sed secutus Numa, quantum sub caelo rudi et seculo adhuc inpolito solo ingenio magistro conprehendere potuit, vel quia Graecorum observatione forsan instructus est, quinquaginta dies addidit, ut in trecentos quinquaginta quattuor dies, quibus duodecim lunae cursus confici credidit, annus extenderetur.
(Macrobii Saturnalia, Liber I, XIII. 1:1)
Cum ergo Romani ex hac distributione Pompilii ad lunae cursum sicut Graeci annum proprium conputarent, necessario et intercalarem mensem instituerunt more Graecorum.
(Macrobii Saturnalia, Liber I, XIII. 8:1)
Nam sicut lunaris annus mensis est, quia luna paulo minus quam mensem in zodiaci circumitione consumit, ita solis annus hoc dierum numero colligendus est quem peragit dum ad id signum se denuo vertit ex quo digressus est:
(Macrobii Saturnalia, Liber I, XIV. 4:1)
unde annus vertens vocatur, et habetur magnus, cum lunae annus brevis putetur.
(Macrobii Saturnalia, Liber I, XIV. 4:2)
Sic annum civilem Caesar habitis ad lunam dimen­sionibus constitutum edicto palam posito publicavit.
(Macrobii Saturnalia, Liber I, XIV. 13:1)
Romulus, cum ingenio acri quidem sed agresti statum proprii ordinaret imperii, initium cuiusque mensis ex illo sumebat die quo novam lunam contigisset videri.
(Macrobii Saturnalia, Liber I, XV. 5:1)
Priscis ergo temporibus, antequam fasti a Cn. Flavio scriba invitis Patribus in omnium notitiam proderentur, pontifici minori haec provincia delegabatur, ut novae lunae primum observaret aspectum visamque regi sacrificulo nuntiaret.
(Macrobii Saturnalia, Liber I, XV. 9:1)
Ideo autem minor pontifex numerum dierum qui ad Nonas superessent calando prodebat, quod post novam lunam oportebat Nonarum die populares qui in agris essent confluere in urbem accepturos causas feriarum a rege sacrorum sciturosque, quid esset eo mense faciendum.
(Macrobii Saturnalia, Liber I, XV. 12:1)
Iure hic dies Iovis fiducia vocatur, cuius lux non finitur cum solis occasu, sed splendorem diei et noctem continuat inlustrante luna:
(Macrobii Saturnalia, Liber I, XV. 15:1)
Alii putant Idus, quod ea die plena luna videatur, a videndo vidus appellatas, mox litteram v detractam:
(Macrobii Saturnalia, Liber I, XV. 16:1)
Nonnullis placet Idus dictas vocabulo Graeco, οἷον ἀπὸ τοῦ εἴδους, quod eo die plenam speciem luna demonstret.
(Macrobii Saturnalia, Liber I, XV. 16:3)
Τοῦ μὲν φθίνοντος μηνὸς, τοῦ δ’ ἰσταμένοιο, quid aliud nisi illum φθίνοντα dicit cuius paulatim deficientis supputatio in nomen desinit secuturi, et ἱστάμενον illum qui praecedit numerum successurus priori in defectum meanti?
(Macrobii Saturnalia, Liber I, XVI. 42:2)
Idem poeta doctrina ac verecundia iuxta nobilis, sciens Romanos veteres ad lunae cursum et sequentes ad solis anni tempora digessisse, utriusque seculi opinioni reverentiam servans:
(Macrobii Saturnalia, Liber I, XVI. 44:1)
Vos, quoque inquit, — labentem caelo qui ducitis annum Liber et alma Ceres, tam lunam quam solem duces anni hac invocatione designans.
(Macrobii Saturnalia, Liber I, XVI. 44:2)

LOGIN

로그인

회원가입

SEARCH

MENU NAVIGATION