라틴어 문장 검색

Alii enim Iovem crediderunt, alii Lunam:
(Macrobii Saturnalia, Liber III, IX. 4:3)
Tertia iam lunae se cornua lumine conplent. Et:
(Macrobii Saturnalia, Liber IV, III. 16:7)
Falcibus et messae ad lunam quaeruntur aenis Pubentes herbae nigri cum lacte veneni.
(Macrobii Saturnalia, Liber V, XIX. 9:1)
Apud Virgilium Pan niveo lanae munere Lunam inlexisse perhibetur in nemora alta vocans:
(Macrobii Saturnalia, Liber V, XXII. 9:1)
Et lunam in nimbo nox intempesta tenebat.
(Macrobii Saturnalia, Liber VI, I. 14:1)
Pineam nuceam cum effodies, luna decrescente eximito post meridiem, sine vento austro:
(Macrobii Saturnalia, Liber VI, IV. 16:3)
Ergo nec luna propter summissiorem calorem diffundit humores:
(Macrobii Saturnalia, Liber VII, XVI. 21:1)
Hinc et nutrices pueros fellantes operimentis obtegunt, cum sub luna praetereunt, ne plenos per aetatem naturalis humoris amplius lunare lumen humectet, et sicut ligna adhuc viriore humida accepto calore curvantur, ita et illorum membra contorqueat humoris adiectio.
(Macrobii Saturnalia, Liber VII, XVI. 25:1)
Hoc quoque notum est quia, si quis diu sub luna somno se dederit, aegre excitatur et proximus fit insano, pondere pressus humoris qui in omne eius corpus diffusus atque dispersus est proprietate lunari:
(Macrobii Saturnalia, Liber VII, XVI. 26:1)
Hinc est quod Diana, quae luna est, ἄρτεμις dicitur, quasi ἀερότεμις, hoc est aerem secans.
(Macrobii Saturnalia, Liber VII, XVI. 27:1)
Nec minus circa inanima lunae proprietas ostenditur.
(Macrobii Saturnalia, Liber VII, XVI. 29:1)
Nam ligna quae luna vel iam plena vel adhuc crescente deiecta sunt inepta sunt fabricis, quasi emollita per humoris conceptionem.
(Macrobii Saturnalia, Liber VII, XVI. 29:2)
Et agricolis curae est frumenta de areis non nisi luna deficiente colligere, ut sicca permaneant.
(Macrobii Saturnalia, Liber VII, XVI. 29:3)
Contra quae humecta desideras luna crescente conficies.
(Macrobii Saturnalia, Liber VII, XVI. 30:1)
Nam cum luna plena est vel cum nascitur (et tunc enim a parte qua sursum suspicit plena est), aer aut in pluviam solvitur aut, si sudus sit, multum de se roris emittit:
(Macrobii Saturnalia, Liber VII, XVI. 31:2)

SEARCH

MENU NAVIGATION