도구

도구

라틴어 문장 검색

Alii vero elegantiae quidem in verbis parum esse non infitias eunt, sed et rerum quas dicat scientiam doctrinamque ei non deesse dicunt et in vitiis morum obiurgandis severitatem gravitatemque non invenustam.
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Duodecimus, II 2:2)
Non fuit, inquit, Ciceronis hoc vitium, sed temporis;
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Duodecimus, II 8:5)
ORATIO est M. Catonis Censorii De Aedilibus Vitio Creatis.
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Tertius Decimus, XVIII 2:1)
Vitio vertunt, quia multa egeo;
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Tertius Decimus, XXIV 3:2)
Agrippas a partus aegri et inprosperi vitio appellatos;
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Sextus Decimus, XVI 1:1)
Nam cum adversarii et obtrectatores M. Caeli, quoniam erat pulchro corpore, formam eius et faciem in suspiciones inpudicitiae accerserent, inludens Cicero tam absurdam criminationem, quod formam, quam natura fecerat, vitio darent, eodem ipso errore quem inludebat sciens usus est et non paenitet, inquit, M. Caelium, non deformem esse natum, ut vel hac ipsa re, quod ita dicebat, obprobraret adversariis ac per facetias ostentaret facere eos deridiculum, quod proinde Caelio formam crimini darent, quasi arbitrium eius fuisset, quali forma nasceretur.
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Septimus Decimus, I 12:1)
nam vitium esse istuc putat et, si dicas in medium ponere, id quoque esse soloecon putant;
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Septimus Decimus, II 12:3)
Graece quoque θεῖναι εἰσ μέσον, vitium id non est.
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Septimus Decimus, II 12:5)
Sed vitium hoc orationis nullum est ac ne id quidem est quod figura dici solet;
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Septimus Decimus, II 16:3)
verbisque id vitium Graecis appellat, quod accepisset ἀμφισβητούμενον ἀντι` ὁμολογουμένου.
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Septimus Decimus, V 4:2)
In libro secundo scriptum et inventum est, recepticium servum dici nequam et nulli pretii, qui, cum venum esset datus, redhibitus ob aliquod vitium receptusque sit.
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Septimus Decimus, VI 3:3)
Praeterea idem ille Epictetus, quod ex eodem Favorino audivimus, solitus dicere est duo esse vitia multo omnium gravissima ac taeterrima, intolerantiam et incontinentiam, cum aut iniurias quae sunt ferendae non toleramus neque ferimus, aut a quibus rebus voluptatibusque nos tenere debemus, non tenemus.
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Septimus Decimus, XIX 6:1)
Ille contra Peripateticus miseram quidem vitam vitiis animi et malitia sola fieri concedebat, sed ad conplendos omnes vitae beatae numeros virtutem solam nequaquam satis esse existimabat, quoniam et corporis integritas sanitasque et honestus modus formae et pecunia familiaris et bona existimatio ceteraque omnia corporis et fortunae bona necessaria viderentur perficiendae vitae beatae.
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Octavus Decimus, I 6:1)
Quaesitum ergo ex se Apollinaris neque id se dissolvere potuisse adseverabat, quid esset vanior et quid stolidior, quoniam Sallustius sic ea separasse atque opposuisse inter se videretur, diversa ac dissimilia nec eiusdem utraque vitii forent, ac propterea petebat uti se doceret significationes utriusque vocis et origines.
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Octavus Decimus, IV 6:1)
Sed enim quae nimia ex gustu atque tactu est, ea voluptas, sicuti sapientes viri censuerunt, omnium rerum foedissima est, eosque maxime qui duabus istis beluinis voluptatibus sese dediderunt, gravissimi vitii vocabulis Graeci appellant vel ἀκρατεῖσ vel ἀκολάστουσ;
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Nonus Decimus, II 3:1)

LOGIN

로그인

회원가입

SEARCH

MENU NAVIGATION