라틴어 문장 검색

ille velut pecoris lupus expugnator opimi, pectora tabenti sanie gravis hirtaque saetis ora cruentata deformis hiantia lana, decedit stabulis huc illuc turbida versans lumina, si duri comperta clade sequantur pastores, magnique fugit non inscius ausi.
(스타티우스, 푸블리우스 파피니우스, Thebais, 4권162)
"quattuor hos una, decus et solacia patris, in gremio, licet amplexu lacrimisque morentur, transadigam ferro saniemque et vulnera fratrum miscebo patremque simul spirantibus addam, ecqua tot in caedes animum promittit?"
(스타티우스, 푸블리우스 파피니우스, Thebais, 5권63)
volat hasta tremens et hiantia monstri ora subit linguaeque secat fera vinela trisulcae, perque iubas stantes capitisque insigne corusci emicat, et nigri sanie perfusa cerebri Agitur alta solo.
(스타티우스, 푸블리우스 파피니우스, Thebais, 5권213)
"scilicet egregius sudor memorandaque virtus hanc tumulare feram, ne non maerentibus Argos exsequiis lacrimandus eat mollique feretro infandam eiectans saniem!"
(스타티우스, 푸블리우스 파피니우스, Thebais, 9권53)
tunc in speciem serpentis inanem ancipiti gyro volvi frangique ruborem demonstrat dubio, patriasque inluminat umbras, ille coronatos iamdudum amplectitur ignes, fatidicum sorbens vultu flagrante vaporem.
(스타티우스, 푸블리우스 파피니우스, Thebais, 10권265)
"quid alternus voltus pallorque ruborque mutat, et obnixi frangunt mala murmura dentes?"
(스타티우스, 푸블리우스 파피니우스, Thebais, 11권174)
ut sanies purgata vado membrisque reversus mortis honos, ignem miserae post ultima quaerunt oscula;
(스타티우스, 푸블리우스 파피니우스, Thebais, 12권203)
"nuda ossa putremque verrere permittat saniem, properate, verendi Cecropidae;"
(스타티우스, 푸블리우스 파피니우스, Thebais, 12권278)
Ruborem amico excutere amicum est perdere.
(푸블릴리우스 시루스, 격언집, 669)
Albus hiemi ob nives Candidas, russeus aestati ob solis ruborem voti erant.
(테르툴리아누스, De Spectaculis, 9장 2:13)
Sunt et cocleae satis superque abundantes, quibus tinctura coccinei coloris conficitur, cuius rubor pulcherrimus nullo umquam solis ardore, nulla ualet pluuiarum iniuria pallescere;
(베다 베네라빌리스, Historiam ecclesiasticam gentis Anglorum, LIBER PRIMUS., CAP. I. 2:4)
dum mihi nunc pro auro et margaritis, de collo rubor tumoris ardorque promineat.
(베다 베네라빌리스, Historiam ecclesiasticam gentis Anglorum, LIBER QUARTUS., CAP. XVII [XIX]. 3:2)
Anno DCCXXXIIII, luna sanguineo rubore perfusa, quasi hora integra II.
(베다 베네라빌리스, Historiam ecclesiasticam gentis Anglorum, [BAEDAE CONTINUATIO.]9)
non festa luce madere est rubor, errantes et male ferre pedes.
(티불루스, Elegiae, 2권, poem 120)
minorem quippe ruborem fore in iuris iniquitate quam si per indignitatem ipsorum praetereantur.
(티투스 리비우스, 로마 건국사, Liber IV 389:2)

SEARCH

MENU NAVIGATION