라틴어 문장 검색

Arbitrium vestrum, vestra existimatio Valebit;
(푸블리우스 테렌티우스 아페르, 고행자, act prologue, scene 017)
nunc hoc te obsecro, Quanto tuus est animus natu gravior, ignoscentior, Ut meae stultitiae in iustitia tua sit aliquid praesidi.
(푸블리우스 테렌티우스 아페르, 고행자, act 4, scene 185)
nam exsuperat eius stultitia haec omnia.
(푸블리우스 테렌티우스 아페르, 고행자, act 5, scene 19)
Quicquid ego huius feci, tibi prospexi et stultitiae tuae.
(푸블리우스 테렌티우스 아페르, 고행자, act 5, scene 220)
Ibi tuae stultitiae semper erit praesidiun, Clitipho;
(푸블리우스 테렌티우스 아페르, 고행자, act 5, scene 224)
Illius stultitia victa ex urbe tu rus habitatum migres?
(푸블리우스 테렌티우스 아페르, 헤키라, act 4, scene 213)
Filium narras mihi, Cuius de stultitia dici ut dignum est non potest?
(푸블리우스 테렌티우스 아페르, 포르미오, act 2, scene 3138)
Utrum stultitia facere ego hunc an malitia Dicam, scientem an imprudentem, incertus sum.
(푸블리우스 테렌티우스 아페르, 포르미오, act 4, scene 3103)
caelum ipsum petimus stultitia neque per nostrum patimur scelus iracunda Iovem ponere fulmina.
(퀸투스 호라티우스 플라쿠스, Carmina, Book 1권, Poem 313)
verum pone moras et studium lucri nigrorumque memor, dum licet, ignium misce stultitiam consiliis brevem:
(퀸투스 호라티우스 플라쿠스, Carmina, Book 4권, Poem 129)
Virtus est vitium fugere et sapientia prima stultitia caruisse, vides, quae maxima credis esse mala, exiguum censum turpemque repulsam, quanto devites animi capitisque labore;
(퀸투스 호라티우스 플라쿠스, Epistles, 1권, poem 121)
"meae (contendere noli) stultitiam patiuntur opes;"
(퀸투스 호라티우스 플라쿠스, Epistles, 1권, poem 1810)
audieras, cui rem di donarent, illi decedere pravam stultitiam;
(퀸투스 호라티우스 플라쿠스, Epistles, 2권, poem 281)
quem mala stultitia et quemcumque inscitia veri caecum agit, insanum Chrysippi porticus et grex autumat.
(퀸투스 호라티우스 플라쿠스, Satyrarum libri, 2권, Collocutus cum Horatio Damasippus hoc Stoicae philosophiae paradoxum probat: omnes propemodum homines insanire. 1:1)
est genus unum stultitiae nihilum metuenda timentis, ut ignis, ut rupes fluviosque in campo obstare queratur;
(퀸투스 호라티우스 플라쿠스, Satyrarum libri, 2권, Collocutus cum Horatio Damasippus hoc Stoicae philosophiae paradoxum probat: omnes propemodum homines insanire. 1:6)

SEARCH

MENU NAVIGATION