-
Sed argumento resistendum est aut eis, quae comprobandi eius causa sumuntur, reprehendendis aut demonstrando, id, quod concludere illi velint, non effici ex propositis nec esse consequens, aut, si ita non refellas, adferendum est in contrariam partem, quod sit aut gravius aut aeque grave.
- (마르쿠스 툴리우스 키케로, 웅변가론, LIBER SECUNDUS 215:4)
-
nam ut aliquid ante rem dicamus, deinde ut rem exponamus, post ut eam probemus nostris praesidiis confirmandis, contrariis refutandis, deinde ut concludamus atque ita peroremus, hoc dicendi natura ipsa praescribit;
- (마르쿠스 툴리우스 키케로, 웅변가론, LIBER SECUNDUS 307:4)
-
Omnia autem concludenda plerumque rebus augendis vel inflammando iudice vel mitigando;
- (마르쿠스 툴리우스 키케로, 웅변가론, LIBER SECUNDUS 332:1)
-
neque disiuncti doctores, sed eidem erant vivendi praeceptores atque dicendi, ut ille apud Homerum Phoenix, qui se a Peleo patre Achilli iuveni comitem esse datum dicit ad bellum, ut efficeret oratorem verborum actoremque rerum.
- (마르쿠스 툴리우스 키케로, 웅변가론, LIBER TERTIVS 57:3)
-
Nam cum essent plures orti fere a Socrate, quod ex illius variis et diversis et in omnem partem diffusis disputationibus alius aliud apprehenderat, proseminatae sunt quasi familiae dissentientes inter se et multum disiunctae et dispares, cum tamen omnes se philosophi Socraticos et dici vellent et esse arbitrarentur.
- (마르쿠스 툴리우스 키케로, 웅변가론, LIBER TERTIVS 61:2)
-
Verborum eligendorum et conlocandorum et concludendorum facilis est vel ratio vel sine ratione ipsa exercitatio;
- (마르쿠스 툴리우스 키케로, 웅변가론, LIBER TERTIVS 93:1)
-
sin eos diiungent, hoc erunt inferiores, quod in oratore perfecto inest illorum omnis scientia, in philosophorum autem cognitione non continuo inest eloquentia;
- (마르쿠스 툴리우스 키케로, 웅변가론, LIBER TERTIVS 143:2)
-
P. Non eadem accusatoris et rei, quod accusator rerum ordinem persequitur et singula argumenta quasi hastas in manu conlocat, vehementer proponit, concludit acriter, confirmat tabulis decretis testimoniis accuratiusque in singulis commoratur, eis orationis praeceptis, quae ad incitandos animos valent, et in reliqua oratione paulum digrediens de cursu dicendi utitur et vehementius in perorando.
- (마르쿠스 툴리우스 키케로, Partitiones Oratoriae, 4장 4:2)
-
Dilucidum fiet usitatis verbis propriis dispositis, aut circumscriptione conclusa aut intermissione aut concisione verborum;
- (마르쿠스 툴리우스 키케로, Partitiones Oratoriae, 6장 2:2)
-
deinde coniunctione, quae neque asperos habeat concursus neque diiunctos atque hiantis et sit circumscripta non longo anfractu sed ad spiritum vocis apto habeatque similitudinem aequalitatemque verborum, cum ex contrariis sumpta verbis verba paribus paria respondeant relataque ad idem verbum et geminata ac duplicata vel etiam saepius iterata ponantur constructioque verborum tum coniunctionibus copuletur tum dissolutionibus quasi relaxetur.
- (마르쿠스 툴리우스 키케로, Partitiones Oratoriae, 6장 4:2)
-
Derecto igitur, cum proposuit aliquid quod probaret sumpsitque ea quibus niteretur, atque his confirmatis ad propositum sese rettulit atque conclusit.
- (마르쿠스 툴리우스 키케로, Partitiones Oratoriae, 13장 2:3)
-
quodque ex eis efficietur, si id apertum, non habebimus necesse semper concludere.
- (마르쿠스 툴리우스 키케로, Partitiones Oratoriae, 13장 3:4)
-
Sed hic locus virtutum atque vitiorum latissime patens ex multis et variis disputationibus nunc in quandam angustam et brevem concludetur.
- (마르쿠스 툴리우스 키케로, Partitiones Oratoriae, 22장 2:3)
-
qui duabus tabulis iniquarum legum additis, quibus, etiam quae diiunctis populis tribui solent conubia, haec illi ut ne plebei cum patribus essent, inhumanissima lege sanxerunt, quae postea plebei scito Canuleio abrogata est, libidinoseque omni imperio et acerbe et avare populo praefuerunt.
- (마르쿠스 툴리우스 키케로, 국가론, Liber Secundus 101:2)
-
Hic est, inquit, ille, qui intervallis disiunctus inparibus, sed tamen pro rata parte ratione distinctis inpulsu et motu ipsorum orbium efficitur et acuta cum gravibus temperans varios aequabiliter concentus efficit;
- (마르쿠스 툴리우스 키케로, 국가론, Liber Sextus, chapter2 5 2:3)
