-
An uero tu pretiosam aestimas abituram felicitatem et cara tibi est fortuna nec praesens manendi fida et cum discesserit allatura maerorem?
- (보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Secundus, I 1:25)
-
Taceo quod desolatum parente summorum te uirorum cura suscepit delectusque in affinitatem principum ciuitatis, quod pretiosissimum propinquitatis genus est, prius carus quam proximus esse coepisti.
- (보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Secundus, V 1:12)
-
Igitur si quod in omni fortunae tuae censu pretiosissimum possidebas id tibi diuinitus inlaesum adhuc inuiolatumque seruatur, poterisne meliora quaeque retinens de infortunio iure causari?
- (보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Secundus, VII 1:7)
-
Atqui uiget incolumis illud pretiosissimum generis humani decus Symmachus socer et, quod uitae pretio non segnis emeres, uir totus ex sapientia uirtutibusque factus:
- (보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Secundus, VII 1:8)
-
Estne aliquid tibi te ipso pretiosius?
- (보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Secundus, VII 3:4)
-
Diuitiaene uel uestrae uel sui natura pretiosae sunt?
- (보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Secundus, IX 1:3)
-
Quodsi manere apud quemque non potest quod transfertur in alterum, tunc est pretiosa pecunia cum translata in alios largiendi usu desinit possideri.
- (보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Secundus, IX 1:7)
-
pluribus quippe amminiculis opus est ad tuendam pretiosae supellectilis uarietatem, uerumque illud est permultis eos indigere qui permulta possideant, contraque minimum qui abundantiam suam naturae necessitate non ambitus superfluitate metiantur.
- (보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Secundus, IX 4:4)
-
Nam si omne cuiusque bonum eo cuius est constat esse pretiosius, cum uilissima rerum uestra bona esse iudicatis eisdem uosmet ipsos uestra existimatione summittitis.
- (보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Secundus, IX 4:9)
-
Pretiosa pericula fodit?
- (보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Secundus, X 30:1)
-
quod pretiosissimum diuitiarum genus est, amicos inuenisti.
- (보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Secundus, XV 1:15)
-
— Et pulchrum, inquam, hoc atque pretiosum siue porisma siue corollarium uocari mauis.
- (보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Tertius, XIX 3:13)
-
et esset, inquit, infiniti stuporis omnibusque horribilius monstris si, uti tu aestimas, in tanti uelut patris familias dispositissima domo uilia uasa colerentur, pretiosa sordescerent.
- (보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Quartus, I 1:9)
-
52. Alii petunt meschitam pretiosam scemate,
- (CARMEN IN VICTORIAM PISANORUM205)
-
aurea vexilla mille traunt et argentea,
- (CARMEN IN VICTORIAM PISANORUM215)